για κοίτα πάλι

πάψε πια με το νου όρια - σα μαχαιριές - να βάνεις 

 άσε μονάχα τη ματιά απ' το χέρι να σε πάει 

εκεί που η φύτρα σου 

ανήκει ....

.... μόνο έτσι λευτεριά

αντί - σταση

δες με

φλεγόμενη

τον θάνατο αποστρέφομαι

(φωτο: Βυτίνα)
(μουσική: Το λευκό το κυπαρίσσι - Μ.Κανά,  Ν.Ξυδάκης)

μέλισσα

περνώ ανάμεσα

τρυγώ

αλητεύω

τραγουδώ

πάνω στα δυο μου τα φτερά

- βροχή το 'να

και τ' άλλο χειμωνιά -

ταξίδι κίνησα στην καταχνιά

φωτό: φθινοπωρινά τσετσέκια (κατηφέδες)

μουσική: Το πέταγμα της μέλισσας - N. Rimsky-Korsakov

βραδυάζει

είναι το φως που σώνεται

στο λίγο των ματιών μου που μ' αφήνει

κι έτσι απομένω άεργη

- μην έχοντας κι άλλο να κάνω -

την άπλα της ψυχής μου

στο νύχτωμα να λογαριάζω

(φωτο: δρόμος προς την Πιάνα)

(μουσική: Βραδυάζει - Μπιθικώτσης)

φράχτης

δεν είν' τα βήματα τ' ατέλειωτα 

που βάρυναν τα ποδάρια μου

μήτε τα σαλταρίσματα 

απάνω από τους φράχτες

είναι που

μες στης ψυχής το στόμωμα 

ασάλευτα απομείνανε

παινεύοντας τον μάστορα

που με τις σιδεριές του

σφράγιζε τους καιρούς

(φωτο: Βυτίνα, κλειστός κήπος το φθινόπωρο)

(μουσική: Vaya con Dios - Lulu's song)

φυλαχτό

επέταξα το γάντι μου

πίσω 

από 'κει που' ρθε

χόρτασε ο χρόνος

με 'μαθε

την ματωμένη αφή

τη σκλήθρα στ' ακροδάχτυλο

η γύμνια τούτη των χεριών μου

στον κόρφο μου 

το μόνο φυλαχτό μου

(φωτο: κεντρική πλατεία της Ασίζης)

(μουσική: Ancient Greek Music - Instrumental exercises)

αραξοβόλι

[...]Έφερα τη ζωή μου ως εδώ
Πέτρα ταμένη στο υγρό στοιχείο
Πιο πέρα απ' τα νησιά
Πιο χαμηλά απ' το κύμα
Γειτονιά στις άγκυρες [...]

"Προσανατολισμοί" Οδ. Ελύτης

(φωτο:καϊκάκι στην Ικαρία)

(μουσική: Σαν ανοιξιάτικο καράβι - Νένα Βενετσάνου)

το ζύγι

μια χούφτα χώμα απ'τη μια

στη ζυγαριά του Κόσμου
όλους τους Ήλιους τ'ουρανού

αντίβαρο γυρεύει

δράμι πιο κάτω

μὀνο έτσι το ζύγι 

είναι σωστό

...και άξιο

(φωτο: τα φετινά μου σκόρδα)

(μουσική: Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί -Ν. Ξυλούρης)

του καθενός ταξίδι...

είναι που πρέπει να ταξιδέψουμε

στις δικές μας θάλασσες

και με τ' αργά πλεούμενά μας

να συντροφέψουμε με

τις γνώριμες γοργόνες

και το απρόσμενο βάθος του μετώπου μας

είναι που πρέπει

τούτο το πρέπει 

ίδια φτιαξιά 

της φεγγαρόστρατας να έχει

(φωτο: παραλία Λυγιάς)

(μουσική: Gurdjief)

νανούρισμα

ξωθιές,

των άστρων το μουρμούρισμα

νανούρισμα να ψέλλνουν

(μουσική: Βλεφαρό μου - Χ. Αηδονίδης/Ν. Κηπουργός)

αναδακρυώνοντας

σε μια γωνιά στο βλεφάρο

θρύψαλλα κοφτερά, κρυστάλλινα

στάλες που αμίαντες σταθήκανε 

στης δημοσιάς τη σκόνη

σε τούτες μόνο μπορετό καιρούς να στρογγυλέψουν

(μουσική:  Μάνος Χατζιδάκης - The death of blue)

"... οι πίσω μου σελίδες..."

στον άνεμο την λέξη μου 

πάντα εμπιστεύομουν

για να γενεί ταξίδι 

και για τα βάρη και τα κρίματα

που η κουτσή μου ανάσα της εφόρτωσε
αναπαμό εκεί να ζητιανέψει

(φωτο: το πρώτο πρώτο μου σημειωματάριο)

(μουσική: Χατζηδάκις-Πασπαλά, Μια φορά κι έναν καιρό)

το άλμα

στην μια την πάντα 

πασχίζοντας

το πόδι το'να, να στεριώσει

στην άλλη πάντα 

πίσω

αβέβαια  ξεγράφει σιγουριές

 

φόρα κι ορμή

το άλμα

φόβος κι ελπίδα

κι άγνωστο.

 

Ζωή

 

(μουσική: Κοίτα κοίτα - Αλ. Ιωαννίδης)

κύλα

Αρχή και Τέλος

ας ήταν Θέ μου μπορετό

τ' ανάμεσο

στου ποταμού 

να μοιάσει

(φωτο: "μάτι" (πηγή) του ποταμού Αχέρωντα)

(μουσική: Γέρο Πλάτανος - Στ. Σιόλας)

βήμα το βήμα

όσο στενή κι αν φαίνεται

η χαραματιά στο Φως 

π' άνοιξε η ζωή σου

τούτη είν' ο Δρόμος της ψυχής σου 

ο πλατύτερος

(φωτο: μικρές ντάλιες)

(μουσική: Μέσα από σένα - Ευαν. Ρεμπούτσικα)

δείλι

οι ψαλμωδίες της Νύχτας αρχινούν

αλάργα τα ξωτικά στέκουν ν' αφουγκραστούν

και ξάφνου βουνά, ουρανός και θάλασσες

γίνουνται σώμα 

στην Πούλια υποκλινόμενο

(φωτο:  λιμάνι Κορώνης - απέναντι ο Ταϋγετος)

(μουσική: Dante's Prayer - Loreena Mc Kennitt)

"...για να μη μ' έχει του χεριού της η ερημιά..."

[...]Οἱ ἐλιές μὲ τὶς ρυτίδες τῶν γονιῶν μας

τὰ βράχια μὲ τὴ γνώση τῶν γονιῶν μας

καὶ τὸ αἷμα τοῦ ἀδερφοῦ μας ζωντανό στο χῶμα

ἤτανε μιὰ γερὴ χαρὰ μιὰ πλούσια τάξη

γιὰ τὶς ψυχές ποὺ γνώριζαν τὴν προσευχή τους. [...]

(Γ. Σεφέρης - "Αστυάναξ")

(φωτο: η μητέρα μου, έτος 1935)

(μουσική: Δυνάμεις του Αιγαίου - Σε μεγάλη απόσταση (ποίηση Οδ. Ελύτη)) 

η απέναντι πλαγιά

πάσχισα μες στη χούφτα μου 

να κλείσω την ομίχλη

τι ξιπασιά κι αυτή αλήθεια...

(φωτο: Απρίλης στα Καμίνια)

(μουσική:Στις χαραυγές ξεχνιέμαι - Χαρούλης)

βλέμμα

"Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα"

(Αλκ. Ιωαννίδης)

(μουσική: Διαδρομή στα σύννεφα - Γ. Βαρσαμάκης)

"τ' όνομά σου..."

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ' όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

(μουσική: Τερψιχόρη Παπαστεφάνου - Τ' όνομά σου (Νικ. Βρεττάκος))

στον καφενέ

"...πήγαινε κουνημένο ως τον Μπράμη, να μου φέρεις μια οκά ρύζι.

Και που 'σαι... μην κάνεις πως κολλάς στον καφενέ

θα πάρω τις ρούγες και μαύρο φίδι που σ'έφαγε..."

(φωτο: παλιός καφενές στη Ζάτουνα)

(μουσική: Πεχλιβάνης -Θ. Παπακωνσταντίνου)

κλειστό

"...που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει

στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή..."

                                                                                                                                                      Ακης Πάνου

(μουσική: Tupelo - Johnny Lee Hooker)

είχα τις απαντήσεις.... οι ερωτήσεις μου έλειπαν

στην Margo που τσίγκλισε απαντήσεις...

καλημέρα

(φωτο: η καφετιέρα μου)

μου λες που τρόμαξα και θέλησα να κρυφτώ,

σου λέω το πρόσωπο απέστρεψα τρέμοντας τη φθορά

(φωτο: γλάστρα στον κήπο μου)

κι αν απ'  την ρότα ξέφυγα

με σαματά πολύ έσπασα τις πυξίδες 

άλλα σημάδια ψάχνοντας

(φωτο: τα απόνερα του πλοίου κάνοντας μανούβρα)

και βρήκα ευτυχία 

εκεί στ' ανάμεσο 

που ο ανθός ενίκησε την πέτρα

(φωτο: γωνίτσα στη Ζάτουνα)

κι είπα να μου δώσω λέξη, 

έτσι για να υπάρξω 

στον κόσμο των ονομάτων ετούτο

και βρήκα πως είμαι σούρουπο

(φωτο: χειμωνιάτικο και χιονισμένο σούρουπο στον κήπο)

και βρήκα πως είμαι σκότος

  (φωτο: νύχτα με ομίχλη στη Βυτίνα)

και βρήκα πως κατέχω να είμαι και ξημέρωμα

(φωτο: ξημέρωμα στην Αθήνα)

και χρόνο έπρεπε να βρω - έτσι είναι λέει φτιαγμένος ο κόσμος εδώ κάτω

θαμπό το πριν 

και το μετά ούτε που το γροικάω

μόνο το τώρα λάμπει 

για μια στιγμή 

κι ύστερα ξενιτεύεται

(φωτο: το σχοινί της μπουγάδας μετά από βροχή)

και για ταξίδι ως τα πέρατα μου μίλησες....

βλέπεις κείνο το σύννεφο που ζήλεψε τον ήλιο

επάνω του σαλτάρησα

τραβώντας το απ' την χαίτη

 (φωτο: ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα)

κι είδα τον πάγο για "κρίση"να καλεί

νερό που μες στο κύλισμα 

χλεύασε τη σαπίλα

γιατί νερό που τρέχει έχει Ζωή

κι ο Πάγος δίχως κονάκι μένει

 (φωτο: το ρυάκι στον Αη Μάμα)

κι έπειτα το κεφάλι μου εσήκωσα ψηλά

και το λαρύγγι μου γαργάλησαν δυο λέξεις

ΖΩΗ εφώναξα αδειάζοντας τα πνευμόνια μου

και ταπεινά ΦΥΤΕΥΩ εψιθύρισα

 (φωτο: τα σκαρούδια στο περιβόλι)

κι ύστερα νύχτωσε

"ήλιε μου καλοήλιε μου, στο καλό χρυσό πουλί μου"

καληνύχτα

 (φωτο: ηλιοβασίλεμα στη Λυγιά)


(μουσική: Bolero - Ravel)

"...από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά..."

μάθε με πως

κόμπο τον κόμπο 

εγέννησε το κορμί σου

πάρε με στις ερημιές

που η Ζωή επύργωσε

άσε με ν' αποκοιμηθώ

'κει που ξαπόστασε το Θάμα

(φωτο: άγρια μηλίτσα ανθισμένη)

(μουσική: Λόρκα, Πουλόπουλος - Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά)

άνοιξη.... ξανά...

ίσως η νίκη η μεγαλύτερη: 

η επιμονή

νίκη, όμως, απέναντι σε ποιον;

κι επιμονή σε τι;

(φωτο: αμυγδαλιά στο Λεβίδι)

(μουσική: Madredeus - O pomar das laranjeiras)

πρωινός πάγος

στου πρώτου ήλιου τη σπαθιά

τ' ανείπωτα της νύχτας θάματα

σε σύντομη λάμψη 

ιστορούνται

(φωτό: πρωινός ασπρόπαγος στο αυτοκίνητο) 
(μουσική: Enya - Flora's secret)

γενέθλια

είναι  κάποια πράγματα - λεπτομέρειες το πιο πιθανό - που με μιάς ξυπνάν όταν γυρνάμε προς τα σκοτάδια μας και ψάχνουμε εκείνες τις γραμμές που εχαράξανε τους μέσα τόπους μας.
Λες και τα σώψυχα μας να τα όρισε μια μυρουδειά, ένα χρώμα, η ανάμνηση ενός χεριού, το τσάκισμα μιας φωνής, η παγωνιά μιας νύχτας...

Μέρα γενεθλίων σήμερα για τούτον δω τον "τόπο".  Που στα τρία χρόνια του προτίμησε την ευγλωττία των εικόνων και των λεπτομερειών.

Λεπτομέρειες... όπως εκείνο το παράθυρο στο βάθος της φωτογραφίας.  Εκεί που το φαρδύ του πρεβάζι, σαν ήμουνα παιδάκι, γινόταν αγκαλιά και πέταγμα τις νύχτες στ' αστέρια που σκαλώναν στις κορυφές αντίκρυ.

Όχι δεν ήταν ένα τυχαίο παραθύρι... Ανοιγμένο στο τελευταίο σπίτι σε χωριό στη σκέπη των βουνών. 'Ισως από τα ψηλότερα σ' ολάκερο τον τόπο μας, μ' έμαθε τόσα που πια σα θέλω να περιγράψω αυτό που νιώθω για εαυτό, ετούτη η εικόνα έρχεται πρώτα εμπρός μου και μετά όλα τα υπόλοιπα.

πατρίδα

βαθιά στο σοβά εχάρεξες με το νύχι:

"κακοποιημένη Άνοιξη

ποτέ μη ξαναρθείς"

από ψυχή στο λέω, άκουσε...

λιανό το μπόι μου να ξέρει

αν ήτανε που μάτωσε το δάχτυλο

ή αν των χνώτων η 'γρασιά 

εκύλησε στου τοίχου τη σχισμάδα

κι εγίνηκε στάλα άλικη

στάλακας στο πρεβάζι.

πρεβάζι που στον κόρφο του

πεισματικά ουρανό

θωπεύει ακόμα

 και φως...

'κείνο το Φως που μ΄έμαθε τα χρώματα

στο βλέφαρο να στήνω

και που έντυσε τα χώματα

προσμένοντας εμένανε 

επάνω τους να χτίσω 

ότι κάποιοι άλλοι κάποτε πατρίδα το φωνάξανε

(φωτο: εγκατελελειμένο αρχοντικό στο Πήλιο)

(μουσική: The Fletcher Memorial Home - Pink Floyd)

μνήμη

"...Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.

Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.

[...] Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.

Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη.

Βρήκαμε τη στάχτη.  Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα.  Φαντάζομαι, εκείνος που θα ξαναβρει τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη.  Εμείς δεν μπορεί, θυμόμαστε ακόμη τι δώσαμε.  Εκείνος θα θυμάται μονάχα τί κέρδισε από την κάθε του προσφορά.  Τι μπορεί να θυμάται μια φλόγα;  Α θυμηθεί λίγο περισσότερο απ' ότι χρειάζεται σβήνει, α θυμηθεί λιγότερο απ' ότι χρειάζεται σβήνει.  Να μπορούσε να μας διδάξει, όσο ανάβει, να θυμόμαστε σωστά..."

Γ. Σεφέρης - "Ο Στρατής Θαλασσινός περιγράφει έναν άνθρωπο"

(φωτο: γωνιά στον Εθνικό Κήπο στην Αθήνα)
(μουσική: Dead can dance - The Summoning of the Muse)

το νύχτωμα στη θάλασσα

στο τσάκισμα του κύματου 

απύθωσα το κορμί μου

να συλλαβίσει αργά αργά

τον πόνο και τον έρωτα

σκοτείνιασε ο πόνος μου

κι ο έρωτάς μου νότισε

θέλει Ψυχή η θάλασσα

και το σκοτάδι επίσης...

(μουσική: Ήτανε μια φορά - Στ. Ξαρχάκος, Ν. Ξυλούρης)

πιστεύω...

ΠΙΣΤΕΥΩ εις έναν Άγιο Ελεύθερο Άνθρωπο, αποφυλακισμένο από τα δεσμά του φόβου

και στον άγνωστο παράγοντα που γεννάει την Φαντασία του ΠΙΣΤΕΥΩ

ΠΙΣΤΕΥΩ σε μια γυναίκα που μπορεί δαγκώνοντας το μήλο, στην κόλαση να δει έναν παράδεισο

και στο κάθετι που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ ΠΙΣΤΕΥΩ

και με χρώματα που κάνουν αντίθεση στο σκούρο φόντο του ρεαλισμού, τι σημαίνει Κυριακή ΠΙΣΤΕΥΩ

και σε μια φωτιά που σιγοκαίει στην καρδιά στον αιώνα τον άπαντα 

ΠΙΣΤΕΥΩ

(τα λόγια τα έκλεψα από εδώ)

(μουσική: Madrugada - Look away Lucifer)