πάσχισα μες στη χούφτα μου
να κλείσω την ομίχλη
τι ξιπασιά κι αυτή αλήθεια...
(φωτο: Απρίλης στα Καμίνια)
(μουσική:Στις χαραυγές ξεχνιέμαι - Χαρούλης)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
αυτοπροσώπως
- μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
- "...κράτησα την ζωή μου ταξιδεύοντας..." Γ. Σεφέρης
αν δε με βρείτε εδώ, θα έχω πεταχτεί δίπλα...
δώρο... πολύτιμο
από το καλό μου ξωτικό
περνοδιαβαίνω από...
-
-
-
-
-
-
-
-
'Ενας τέτοιου επιπέδου νάρκισσος!Πριν από 3 μήνες
-
-
-
-
Λαμπερή Φθορίωση ΣώματοςΠριν από 7 μήνες
-
-
-
-
-
-
-
Veni, vidi, viciΠριν από 4 χρόνια
-
-
-
-
-
-
.jpg)
.jpg)
Το Χρώσεις αποχρώσεις και στιγμές από τον μια φορά κι έναν τρελό διέπεται από την άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
2 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
Καμίνια; Όχι του Πειραιά φαντάζομαι;-)
Άνοιξη κι αυτή! Έχει όμως κι αυτή η παραξενιά του καιρού τα καλά της. Εικόνες ενός παρατεταμένου Χειμώνα που με τη ομορφιά τους μας αποζημιώνει για την αναμονή.
Καλό ξημέρωμα Λενιώ μου:-)
Margούλα
όμορφη μέρα Μαριώ μου!!
Πίνω καφέ και πάνω κάτω την ίδια εικόνα βλέπω και αυτή τη στιγμή! Ακόμα είμαι στο χωριό - σήμερα φεύγω - και χωρίς υπερβολή, τις προηγούμενες μέρες οι κορυφές στο γύρω ασπρίσαν.
(Καμίνια λέμε εμείς το σημείο που είναι το σπίτι, μιας και πριν αυτό χτιστεί, στην θέση του βρισκόταν το καμίνι που έφτιαχνε ο πατέρας μου κεραμίδια)
Δημοσίευση σχολίου