το δάκρυ

Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010


μονάχα εκεί που όργωσες
σα κρούσταλο θα λάμψει
μονάχα εκεί που το τραχύ θανάσιμα λαβώθει
εκεί η υγρασία της μνήμης θ' ανατήλει
αρμέγοντας ζωή, ψυχή κι αγίασμα

κι άλλο δεν είναι 
παρά μονάχα ένα δάκρυ....

υγ: για να τρέξει το ρετσίνι απ' τα δέντρα πρέπει να χαραχτεί βαθιά η φλούδα τους.  όταν δεν επέμβει ο άνθρωπος αυτό το κάνουν τα δέντρα από μόνα τους, ανοίγουν σε κάποια σημεία τον σκληρό εξωτερικό τους φλοιό
(φωτο : ρετσίνι που έχει από μόνο του τρέξει σε φλοιό ελάτου)
(μουσική: Νανούρισμα - Χατζηδάκις, Λόρκα Ματωμένος Γάμος)

7 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Margo είπε...

Από κοντά είναι σαν κρύσταλλο.. θυμήθηκα και τα άρωμά του.
Πριν το διαβάσω νόμισα πως ήταν μαστίχα..
Φιλιά πολλά μαμούφι μου:)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα
μμ ναι το άρωμά του... αν το αναπολήσεις σε πάει αμέσως βόλτα μες στο δάσος
τι να κάνουμε... μετά την επιστροφή εντός των τειχών μας απομένουν οι φωτογραφίες :-))

καλή σου μέρα Μαρία μου!

Margo είπε...

Και τι φωτογραφίες! :))

Καλησπέρα μαμουφάκι:)

D.Angel είπε...

Καλημέρα και καλό μήνα γλυκιά μου
...και χαμόγελα!Ναι;;;;

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Κανείς, λέει δεν αξίζει το δάκρυ σου.
Κι αυτός που το αξίζει,
δε σε κάνει να κλαις..

Μα αν βουρκώσει ο γενναίος...κρύσταλλο είναι το δάκρυ του..

Εξαιρετική η φωτογραφία!
Πανέμορφη η γραφή σου!

Σε φιλώ!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

D.Angel
καλό μήνα
με χαμόγελο πλατύ και φωτεινό!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ΠΥΡΦΟΡΕ
σοφό αυτό που έγραψες...
καλό σου μήνα!

Δημοσίευση σχολίου