μονάχα εκεί που όργωσες
σα κρούσταλο θα λάμψει
μονάχα εκεί που το τραχύ θανάσιμα λαβώθει
εκεί η υγρασία της μνήμης θ' ανατήλει
αρμέγοντας ζωή, ψυχή κι αγίασμα
κι άλλο δεν είναι
παρά μονάχα ένα δάκρυ....
υγ: για να τρέξει το ρετσίνι απ' τα δέντρα πρέπει να χαραχτεί βαθιά η φλούδα τους. όταν δεν επέμβει ο άνθρωπος αυτό το κάνουν τα δέντρα από μόνα τους, ανοίγουν σε κάποια σημεία τον σκληρό εξωτερικό τους φλοιό
(φωτο : ρετσίνι που έχει από μόνο του τρέξει σε φλοιό ελάτου)
(μουσική: Νανούρισμα - Χατζηδάκις, Λόρκα Ματωμένος Γάμος)
7 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
Από κοντά είναι σαν κρύσταλλο.. θυμήθηκα και τα άρωμά του.
Πριν το διαβάσω νόμισα πως ήταν μαστίχα..
Φιλιά πολλά μαμούφι μου:)
Margούλα
μμ ναι το άρωμά του... αν το αναπολήσεις σε πάει αμέσως βόλτα μες στο δάσος
τι να κάνουμε... μετά την επιστροφή εντός των τειχών μας απομένουν οι φωτογραφίες :-))
καλή σου μέρα Μαρία μου!
Και τι φωτογραφίες! :))
Καλησπέρα μαμουφάκι:)
Καλημέρα και καλό μήνα γλυκιά μου
...και χαμόγελα!Ναι;;;;
Κανείς, λέει δεν αξίζει το δάκρυ σου.
Κι αυτός που το αξίζει,
δε σε κάνει να κλαις..
Μα αν βουρκώσει ο γενναίος...κρύσταλλο είναι το δάκρυ του..
Εξαιρετική η φωτογραφία!
Πανέμορφη η γραφή σου!
Σε φιλώ!
D.Angel
καλό μήνα
με χαμόγελο πλατύ και φωτεινό!!!
ΠΥΡΦΟΡΕ
σοφό αυτό που έγραψες...
καλό σου μήνα!
Δημοσίευση σχολίου