ότι με τις γραμμές του
την καταχνιά εχάραξε κατάστηθα
κι ότι του ποιητή
μ' ευλάβεια
ετίμησε τα λόγια
και γενναιόδωρα εσβήστη
(φωτο: ανάμεσα Δημητσάνα και Στεμνίτσα)
(μουσική: Οι δρόμοι - Χ. Αλεξίου, Δ. Παπαδημητρίου)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
.jpg)
12 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
Όνειρο!
Μαγεία!!
Ευχαριστώ πολύ!!!
ευλαβικη προσεγγιση στο κενο της χαρμολυπης μας.
νιωθω τυχερος που το διαβασα
τις καλησπερες μου
Εμπνευσμένο..
Τι υπεροχη αναρτηση Τρελο μου..
αναμεικτα τα συναισθηματα που μου γεμισε..
"μια ζωη παραμυθι το ονειρο..πληγη που σπαει στην μεση"
φιλι γλυκο!!!!
epikure
εγώ σ'ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου
θανάση
...'οπως το 'πες χαρμολύπη
γελαστή καλημέρα στέλνω!
Ρεγγίνα
σ' ευχαριτώ
όμορφη μέρα φωτεινή σου εύχομαι
ΚΑΛΥΨΩ
ίσως η δυνατότερη χαραματιά να είναι ετούτο το σβήσιμο
ποιος ξέρει;
(τρελοί άλλωστε είμαστε ότι θέμε λέμε... σωστά;)
φιλί μεγάλο και καλημέρα!
ανάσα ζωής..
το φως...
να εισχωρει μέσα απο την καταχνιά!!!
Φιλί καλό μου για τα ταξίδια του νου και της ψυχής!!!!!!!!!!!
ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
να' σαι καλά Πέλλα μου
φως κοφτερό σου εύχομαι!
poso mou exoun leiphoun i stemnitsa k dimitsana!..
Roadartist
και κάτσε να πέσουν τα πρώτα χιόνια...
περιμένω πως και πως :-)
Δημοσίευση σχολίου