είθε

πάρε τη λέξη μου 

δωσ' μου το χέρι σου

(Ανδρέας Εμπειρίκος)

(μουσική: Enya - May it be)

θυμήσου...

...η ζεστασιά μόνο 

απ' το χνώτο σου

είναι που ορθό στα πόδια 

με κρατεί

(φωτο: ερειπωμένο σπίτι στο Πυργάκι στο Μαίναλο)

(μουσική: Το καπηλειό - Χαϊνηδες)

ο βράχος και το κύμα

βράχος - μου 'πες - ο Έρωτας

για δες

απίθωσε τον κόρφο του

στην πλάτη του κυμάτου

να ξοδευτεί στο χάδι

σπηλιά να γένει να δεχτεί

την πεθυμιά της θάλασσας

κι ηχώ 

το βογγητό απ' τα βάθη να φωνάξει

(φωτό: η πίσω μεριά του Αγκιστριού φέτος τον Αύγουστο)

(μουσική: Άγιος ο Έρωτας - Γιώργος Ανδρέου)

φως

- το φως;

- δωσ' μου το χέρι σου

- τι να το κάνεις μικρό είναι

- κι όμως χωρά το άπειρο

- πότε;

- όταν σα κιούπι στέκει ανοιχτό.... προσμένοντας

- μα θα καώ...

- ναι θα καείς!!!

  ξορκίζοντας την παγωνιά του σκότους 
  χλευάζοντας του τίποτα το ψύχος

(φωτό: το φαράγγι του Λούσιου από ψηλά)

(μουσική: Asturias - Isaac Albeniz)

το δάκρυ

μονάχα εκεί που όργωσες

σα κρούσταλο θα λάμψει

μονάχα εκεί που το τραχύ θανάσιμα λαβώθει

εκεί η υγρασία της μνήμης θ' ανατήλει

αρμέγοντας ζωή, ψυχή κι αγίασμα

κι άλλο δεν είναι 

παρά μονάχα ένα δάκρυ....

υγ: για να τρέξει το ρετσίνι απ' τα δέντρα πρέπει να χαραχτεί βαθιά η φλούδα τους.  όταν δεν επέμβει ο άνθρωπος αυτό το κάνουν τα δέντρα από μόνα τους, ανοίγουν σε κάποια σημεία τον σκληρό εξωτερικό τους φλοιό

(φωτο : ρετσίνι που έχει από μόνο του τρέξει σε φλοιό ελάτου)

(μουσική: Νανούρισμα - Χατζηδάκις, Λόρκα Ματωμένος Γάμος)

η γραμμή

για δες

εκεί που σφίγγονται τα χέρια

εκεί που τα κορμιά ενώνονται 

εκεί που ο ουρανός στη θάλασσα ξεχύνεται

μια γραμμή

μη με ρωτήσεις να σου πω

- ποτέ δε το ξεδιάλυνα -

το πως

μια τόση δα γραμμούλα

τα δυο εμπόρεσε να ενώσει

και τόσο καλά στα σπλάχνα της

κόσμους ολάκερους να κρύψει...

"σιμά" και "ξενητιά"
σε έρωτα αγκάλισμα 
το ένα μες στο άλλο 
εκεί
πάντα να χάνονται...

(μουσική: Angel - Judas Priest)

σταλίτσα

φωλιά κάμε τη χούφτα σου

μέσα της να σταλάξει

για να νιφτείς

και τον αυγερινό

με νιόκοπη ψυχή

ίσα στα μάτια να κοιτάξεις

(μουσική: Παραμύθι - Ορφέας Περίδης)

πανσέληνος απόψε

"-Για κείνους που ταξιδεύουν τα αστέρια, είναι οδηγοί. Για άλλους δεν είναι παρά μικρά φώτα. Για άλλους, τους σοφούς, είναι προβλήματα. Εσύ θα έχεις αστέρια που κανείς άλλος δεν τα έχει…

-Τι θέλεις να πεις;

-Αφού εγώ θα 'μαι σε ένα από αυτά, κι αφού θα γελάω σε ένα από αυτά, τότε για σένα θα είναι σαν να γελούν όλα τα’ αστέρια. Και γέλασε πάλι. Κι όταν θα έχεις παρηγορηθεί (πάντα παρηγοριέται κανείς), θα είσαι ευχαριστημένος που μ’ έχεις γνωρίσει. Θα είσαι πάντα φίλος μου. Πάντα θα θέλεις να γελάς με μένα. Και θ' ανοίγεις καμιά φορά το παράθυρο, έτσι, για την ευχαρίστηση… και οι φίλοι σου θα σε κοιτάζουν κατάπληκτοι να γελάς, κοιτάζοντας τον ουρανό. Τότε εσύ θα τους λες:

"Ναι, τα αστέρια με κάνουν να γελάω!" και θα σε περνάνε για τρελό."

 (Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ - Ο μικρός πρίγκιπας)

(φωτό: η φετινή αυγουστιάτικη πανσέληνος)

(μουσική: Nicola Piovani - La canzone del mal di luna)

το χάδι

σ' εκείνον τον τόπο

τον μικρό

μόλις πριν γίνει αφή

πατρίδες εκεί το χάδι χτίζει

δίνει στη γλύκα βλέφαρο

και άρωμα 

και ήχο

 

ξανά τον κόσμο φτιάχνει

ολόκληρο

(φωτο: περπατώντας στον "δρόμο της αγάπης" στην Βυτίνα)

(μουσική: αγέρας δραπέτης - υπόγεια ρεύματα)

αληθινό...

ότι με τις γραμμές του 

την καταχνιά εχάραξε κατάστηθα

κι ότι του ποιητή 

μ' ευλάβεια 

ετίμησε τα λόγια

και γενναιόδωρα εσβήστη

(φωτο: ανάμεσα Δημητσάνα και Στεμνίτσα)

(μουσική: Οι δρόμοι - Χ. Αλεξίου, Δ. Παπαδημητρίου)

η δρασκελιά

η δύναμή μου η τρανότερη

μια δρασκελιά μόνο μακριά

από την πέτρα που 'γειρα

και φωνάξα σε ψίθυρο

πως άλλο δεν μπορώ

(φωτο: σπασμένο σανίδι σε γεφύρι πάνω από τον Λούσιο)

(μουσική: Νανούρισμα - (στίχοι Federico Garcia Lorka - Τσανακλίδου, Λεοντής))

αστέρι

κι αν κάποτε πηγαίνοντας 

το βήμα σου στ' αστέρι μου

μετέωρο σταθεί

- εκεί το διάλεξε

τον ύπνο να τρυγήσει -

θυμήσου...

σκαστό είναι από μωρού προσκέφαλο

κι από ονείρου κήπο

(φωτο: βόλτα στην Πλάκα)

(μουσική: Χαρτινό το φεγγαράκι - Μ. Χατζηδάκις, Μ. Μερκούρη)

ένα πουκάμισο

γεμάτο ή αδειανό...

αν το 'ξερα 

θα σου λεγα

ποιο άπειρο εκάλιασε 

να ντύσει τους θεούς μου

(μουσική: Shine on you crazy diamond - Pink Floyd)

μακριά

δε θέριεψε στ' ανάμεσο που χώρισε κορμιά

μα στης ψυχής το στράγγιγμα

στέριωσε τα κλωνιά του

(φωτο: περνώντας τη γέφυρα στο Ρίο)
(μουσική: Vaya con Dios - i don't want to know)

αντέχοντας...

...ν' ανοίξω 

ή 

να κλείσω...

(φωτο: παρατημένη κυψέλη μες στο δάσος)

(μουσική: Γ. Καζαντζής - Μέλισσες)

πόσο...

πόσος ο χρόνος

που η αράχνη υφαίνει τον ιστό

πόσος ο χρόνος

που το γεράκι ζυγιάζεται στη γη

πόσος ο χρόνος 

που το μάτι ανοιγοκλείνει

πόσος ο χρόνος

που ο ήχος φτάνει στη καρδιά

πόσος ο χρόνος 

π' ανάσα παίρνει ο έρωτας

πόσος ο χρόνος

που το αντίο ραγίζει τον καιρό

(μουσική: Pavlov's Dog - Theme from Subway Sue)

κύκλος πάντα η κίνηση

μόνο το Τέλος 

το Φως της Μήτρας

μπορεί να ιστορήσει

(φωτο: κάπου στη Βυτίνα)

(μουσική: Τρεις μέρες - Έλλη Πασπαλά)

έρωτας

μόνο όταν

υπάρχω γιατί υπάρχεις

(φωτο: φυτό στον κήπο - φουστανέλα το λέμε - που μετρά πάνω από 100 χρονια ζωής)

(μουσική: Jefferson's Airoplane - Don't you want somebody to love)

αλήθεια

"...Ότι με πονάει,

δεν υπάρχει.

Εγώ υπάρχω μέσα σε αυτό..."

 

(ευχαριστώ πολύ την Καλυψώ που με άφησε να κλέψω τα λόγια της) 

 

(φωτο:λιμανάκι Λυγιάς)

(μουσική: Μ.Ξυδούς & Σ. Λεονάρδου - Μια μυρωδειά καλοκαιριού)

κλειστό

σφάλισε το παραθυρόφυλλο

σα μαχαιριά που χώρεσε μιαν άβυσσο

και σύνορο που σαν πληγή

ετράβηξε το φως με το σκοτάδι

κι ήταν απομεσήμερο...

(φωτο: μεσημέρι στον Πόρο)

(μουσική: Μάνος Χατζιδάκις - Οδός Ονείρων)

η φωνή

είναι κι εκείνη η φωνή

που σκαλωμένη μες στους αιώνες στέκει

που βύζαξε παράθυρα κλειστά

και πάσχισε με ερωτικό λυγμό
και με θανάτου ρόγχο

σώμα να γίνει

με τις σιωπές ολάκερες 
στον κόρφο αυτού του κόσμου

είναι χρησμός και τάμα

και προφητεία άλικη 

που έδεσε τη ψυχή μου

"...and the people bowed and prayed
to the neon god they made..."

(φωτο: βραδυνά βήματα στην Πρέβεζα)

(μουσική: Sound of silence - Simon & Garfunkel)

αγαπώ...

 (φωτό: Επίδαυρος - Μέθανα)

...ότι χαϊδεύει

ακόμα κι αν είν΄το χάδι ν' αλλάξει σε πληγή

(φωτο: Αρτολίθια, παραλία Ριζών)

...ότι φωτιζει

ακόμα κι όταν το φως του απότομα μου πάρει

(φωτο: λιμνοθάλασσα Ροδιάς, Αμβρακικός)

...ότι ήχος γίνεται

ακόμα κι αν σωπαίνει

 (φωτο: υπαίθριο μανάβικο)

...ότι γλύκα στον ουρανισκο αφήνει

ακόμα κι αν στο γύρισμα η πίκρα απομένει

 (φωτο: από τοην κήπο στο χωριό)

...ότι μυρίζει και θύμισες μπροτά μου ανασταίνει

ακόμα κι αν αυτές είναι να τιμωρήσουν

 μα πάνω απ' όλα αγαπώ

αυτό που ακόμα

στου Δρόμου το αντάμωμα 
προσμένει

να το φωνάξω Αγαπη

(μουσική: Sufi dance meditation)

(σε απάντηση της Πέλλας και του ξωτικού που μου πετάξαν το γάντι για παιχνίδι)

στη σιωπή του βάλτου

είναι κι εκείνες οι φορές 

που η σιωπή αλλάζει

ντύνεται την αφή

σώμα στεριώνει 

γόνιμο και πυκνό

έλα ψυχή μου κι άνοιξε

τον σπόρο τούτο 
μέσα σου να δεχθείς

Ζωή βαθιά σου να ριζώσει

(φωτο: λιμνοθάλασσα Ροδιάς στον Αμβρακικό)

(μουσική: Lisa Gerrard - Vespers)

"...δεν ξέρει κολακείες"

τι να 'ταν άραγε αυτό

που μέσα μας 

τόσο άξαφνα εσήμανε;

το θέατρο τ' αρχαίο

κι οι ηθοποιοί 

φωνή και λίκνισμα

τίποτα

τίποτα πέρα από το βράδυ ετούτο

εκεί που τα φώτα ένα ένα ξεψυχάνε

εκεί που μήτε η πίστη σε ήρωες 

αλλά μήτε και στους απλούς 

μπορεί πισώπλατα να καταφέρει χτύπημα

όλα μπορέσαμε να τα συγχωρέσουμε

'χτός από ένα:

που τα μεγάλα χάσαμε 

παίρνοντας στο κατόπι τα ύπουλα μικρά

(φωτο: αρχαίο θέατρο Επιδαύρου, παράσταση Αχαρνείς του Αριστοφάνη, Κ.Θ.Β.Ε. Ιούλιος 2010)

(μουσική: Αχαρνείς - Διονύσης Σαββόπουλος)

όταν το κύμα τσάκισε

"...κι έχω τη δύναμη

αποκοιμησμένη, 

να φυσώ, 

να σε πηγαίνω

μες από φεγγερά περάσματα 

και κρυφές της θάλασσας στοές"

(Μονόγραμμα - Οδυσσέας Ελύτης)

(φωτό: η παραλία της Λυγιάς)

(μουσική: Prologue - Loreena Mac Kennitt)

μια βόλτα

 

ανοίγω τα χέρια

στροβιλίζομαι

ψάχνω 

γελάω

αγγίζω

κι όλο παλεύω 

να σηκώσω τ' όνειρο

...κι εκείνη την αυγή....

(φωτο: λουνα παρκ στο λιμάνι της Πρέβεζας)

(μουσική: Το βαλς των χαμένων ονείρων - Μάνος Χατζιδάκις)

ανάμεσα...

ποιος τ' όρισε

ποιος τη γραμμή ετράβηξε

και ποιος εμένα θα μου μαρτυρήσει

- ψιθυριστά στ' αυτί -

το πως εκεί 

το Είναι και δεν Είναι 

εγώ θα ψιλαφήσω

(μουσική: If you go away - Cindy Lauper)

τ' αγνάντι

"... κλείσε τα μάτια

κι άσε με

θάλασσα να σε λέω...."

(Χαϊνηδες)

(φωτο: χωριό Χόρτο στον Παγασητικό)

(μουσική: Μην κουραστείς να μ' αγαπάς - Χάρις Αλεξίου)

συνάντηση

για δες...

στην άκρη απ' τα δάχτυλα

τη δίψα μου κρατώ

κι είν' τάσι του ήλιου αχνιστό

στάλα πολύτιμη 

ζωή στα χείλια πάνω

ξεχύλισμα 

η γλύκα των ματιών σου

κι εκείνο το χάδι - πάντα - στου νερού 

τ' αέρινο αγκάλιασμα
και τον αέναο κύκλο....

(φωτο: κρήνη στην πλατεία της Μακρυνίτσας στο Πήλιο

...και μια παρέα φίλων το μεσοκαλόκαιρο)

 (μουσική: Ederlezi - Goran Bregovic)

απλά...

μια βόλτα

και λίγο φως

πριν το σκοτάδι

(φωτο: απογευματινή βόλτα στο λιμάνι της Πρέβεζας λίγο πριν την καταιγίδα)

(μουσική: Rainbow - Rainbow eyes)

Φταίω...

"...που ενώ μεγάλωσα τα ίδια λάθη κάνω

και τα χαμένα από καιρό 

πάλι τα ξαναχάνω..."

(φωτο: δίπλα από το Νεκρομαντείο στον ποταμό Αχέρωντα)

(μουσική: Nights are long - Eddie Vedder)

όταν ματώνουν οι άγκυρες...

είναι που ο κόσμος μας

είναι που η ψυχή μας

στενέψανε ένα πόντο....

(φώτο: παλιά άγκυρα στη χώρα της Μυκόνου)

(μουσική: Stairway to Heaven - Led Zeppelin performed by The London Symphony Orchestra)

η νύχτα

"Θα φύγω" - είπες - 

"επλάνταξε μονάχα να αντέχει η ψυχή μου

κι ανήφορος 

άλλον ανήφορο να περιμένει...."

(φωτο: πανσέληνος στην Μύκονο)

(μουσική: Fraud - Monika)

νύχτωμα

κάποτε κάποτε 

μόνο η σιωπή

στου χρόνου το πηγάδι 

ηχώ μπορεί ν' αφήσει

...και μια σπορά από φως

(φωτο: φτάνοντας στην Λευκάδα)

(μουσική: Enya - Exile)

"λίον εγγίτζει το νερό"

Καημένον μπρος την τάλασσα
εβώ σε κανονώ
λίον γκέρνει λίον καλέει
λίον εγγίτζει το νερό.

Μα σου τιπό μου λέει
για πόσα σε ρωτώ
λίον γκέρνει λίον καλέει
λίον εγγίτζει το νερό.

("Το κλάμα του Εμικγράντου" παραδοσιακό της Καλαβρίας)

(φωτο: οι μύλοι στη χώρα της Μυκόνου)

(μουσική: Το κλάμα του εμιγκράντου (Καλαβρία) - Μ. Φριτζηλα)

είναι...

...που από νωρίς με έδεσε

τάμα βαρύ

στον άνεμο

...κι είναι που μόνο μ' έμαθε

γοργόνες ν' αγαπάω

...ένα με τα στοιχειά να γίνομαι

όταν το φως παλεύει την ανάσα

(φωτο: μπαίνοντας στο λιμάνι της Τήνου)

(μουσική: Δ. Παπαδημηρίου - Απών)

...ο κόσμος να φωτίσει

 πέντε χειμώνες πέρασαν

αντέχοντας...

ελπίζοντας...

'κείνο της άνοιξης

τ' ανάμεσο

ο κόσμος να φωτίσει

(μουσική: Nino Rota - Romeo and Juliet love theme)

αχ λέει...

 

...και να 'τανε τα μάτια μου

σώμα της θάλασσας υγρό

πανσέληνος η σκέψη μου

να ψάχνει

νεράιδες που ξεστράτισαν εκεί

που η φεγγαρόστρατα

δείχνει να μην τελειώνει

(φωτο: λίγο έξω από την Επίδαυρο)

(μουσική: Shriekback - The Shining Path)

στάλες

 κι είν' το κορμί 

- μονάχα αυτό -

που τους χυμούς του 

εμπόρεσε ν' αγιάσει

σταλαματιές ατίμητες

ψυχής αντικαθρέφτισμα

ανέγγιχτες ακόμα κι απ' το χάδι

τ' Ολόκληρο που χώρεσε 

σε μια σταλίτσα μέσα

(φωτο: από το μπαλκόνι μου)

(μουσική: Elvis Costelo - I want you)