κάποτε ήταν μόνο χειμώνας...

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016


ξέρω...
είν' χρόνια στο δισάκι σου
που κουβαλάς χειμώνες...

σπλαχνήσου όμως τα χρώματα
που πλέκουνε γαϊτάνι
στου κόσμου την γυροβολιά
για την ματιά σου μόνο

κι αυτό κάποιοι το λένε θάμα...

(μουσική: Waiting for the miracle - Leonard Cohen)


7 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Margo είπε...

Μα δεν είναι θάμα; Αλλιώς γιατί τον αγαπά τόσο ο φακός των ξεχωριστών ;-)

Καλημέρααααααα!!! :-)

Margo είπε...

Αυτό με τα νυχτοπερπατήματα στο προηγούμενο ποστ δεν το ξεχνώ. Για να προσέχουμε τι γράφουμε ;-)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

margούλα
ακριβώς έτσι!
Εμείς οι "ξεχωριστοί" (βλέπε προηγούμενο ποστ) μαζευόμαστε στο καταχείμωνο και νυχτοπερπατάμε ασυστόλως :-))
(όχι ότι θα μας κακόπεφτε δηλαδή!)

καλημέρααααααα κι από 'δω!!!

ξωτικό είπε...

Aσυστόλως !! εντελώς ;-)
και...αμετανοήτως !! απολύτως !!!
Φύγαμε για θάματααα !!!!!!!!!!!
Τι'μαστε εμείς άλλωστε τίποτα άσπλαχνοι ;

φιλούδιαααααααααααααααααααα φτερωτά
και...απογειωμένα ;-)

καληνυχτοκαλημέρα :-))

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ξωτικούλι
Ακριβώς επειδή δεν είμαστε άσπλαχνοι ας γίνουμε και λίγο χαζά παιδιά χαρά γεμάτα μπας και ξελαμπικάρουμε, γιατί πολύ θολούρα μαζεύτηκε...

Θα με παίζετε όμως κι εμένα... εντάξει;
Ανυπερθέτως :-))

καληνυχτοεσπέρα!!!

ξωτικό είπε...

εντάτσει :Ρ (ασυζητητί ;-)))

Ανώνυμος είπε...

έτσι ακριβώς.
τόσο που υπάρχει λόγος αναδημοσίευσης.
ευχαριστώ.

Δημοσίευση σχολίου