[...]Οἱ ἐλιές μὲ τὶς ρυτίδες τῶν γονιῶν μας
τὰ βράχια μὲ τὴ γνώση τῶν γονιῶν μας
καὶ τὸ αἷμα τοῦ ἀδερφοῦ μας ζωντανό στο χῶμα
ἤτανε μιὰ γερὴ χαρὰ μιὰ πλούσια τάξη
γιὰ τὶς ψυχές ποὺ γνώριζαν τὴν προσευχή τους. [...]
(Γ. Σεφέρης - "Αστυάναξ")
(φωτο: η μητέρα μου, έτος 1935)
(μουσική: Δυνάμεις του Αιγαίου - Σε μεγάλη απόσταση (ποίηση Οδ. Ελύτη)) 
.jpg)
.jpg)
8 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
τι όμορφη ανάρτηση!...
Δεν ξερω γιατι, αλλα μου εφερες δακρυα με αυτη την αναρτηση και προπαντων με τη φωτογραφια.
Καλη βδομαδα !
πολύτιμη φωτογραφία από κάθε άποψη!
τι κλίμα τρυφερό και πόσο όμορφα μας το μετέδωσες!
φιλιά!
Μάντεψε ποια
Πραγματικά χαίρομαι που μια τόσο ευαίσθητη για μένα ανάρτηση σου άρεσε.
Καλό σου απόγευμα!
αόρατη
Καλή μου αόρατη για ένα παράξενο λόγο ετούτη τη φωτογραφία δεν τολμούσαν να μου τη δείξουν όταν ήμουν μικρή... πλάνταζα στο κλάμα - έτσι χωρίς λόγο. Περίεργος ο συντονισμός μας.
Σου στέλνω χαμόγελο και μια καλημέρα (αν υπολογίζω σωστά)
ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ
Πράγματι πρόκειται για φωτογραφία πολύτιμη! Γι' αυτό άλλωστε μπήκε και στον e-κόσμο, για να φυλαχτεί απ' την φθορά.
Φιλιά πολλά λυχναράκι κι ένα γλυκό απόγευμα :)
διάλεξα ν' αφήσω εδώ τις ευχές μου.
Νάσαι καλά, νάστε όλοι καλά.
Ό,τι υπάρχει γύρω σου ν' ανθίζει και να καρποφορεί
τραγούδι χαρωπό για την παρουσία σου.
Θαν.
Κοιτώντας ξανά και ξανά τη φωτο η ψυχή μου αποζητά τούτη την ύπαρξη, τη μανούλα σου, να τη γνωρίσω. Το γιατί το 'θέλω" το καταλαβαίνεις.
Ειλικρινά, θα τόχω βάρος αν δεν τα καταφέρουμε.
Τούτη η ευχή μου μέρα πούναι, μήνας που διαβαίνουμε.
Δημοσίευση σχολίου