η απέναντι πλαγιά

Τετάρτη 18 Απριλίου 2012

πάσχισα μες στη χούφτα μου 
να κλείσω την ομίχλη

τι ξιπασιά κι αυτή αλήθεια...

(φωτο: Απρίλης στα Καμίνια)
(μουσική:Στις χαραυγές ξεχνιέμαι - Χαρούλης)

2 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Margo είπε...

Καμίνια; Όχι του Πειραιά φαντάζομαι;-)

Άνοιξη κι αυτή! Έχει όμως κι αυτή η παραξενιά του καιρού τα καλά της. Εικόνες ενός παρατεταμένου Χειμώνα που με τη ομορφιά τους μας αποζημιώνει για την αναμονή.

Καλό ξημέρωμα Λενιώ μου:-)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα

όμορφη μέρα Μαριώ μου!!
Πίνω καφέ και πάνω κάτω την ίδια εικόνα βλέπω και αυτή τη στιγμή! Ακόμα είμαι στο χωριό - σήμερα φεύγω - και χωρίς υπερβολή, τις προηγούμενες μέρες οι κορυφές στο γύρω ασπρίσαν.

(Καμίνια λέμε εμείς το σημείο που είναι το σπίτι, μιας και πριν αυτό χτιστεί, στην θέση του βρισκόταν το καμίνι που έφτιαχνε ο πατέρας μου κεραμίδια)

Δημοσίευση σχολίου