"...από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά..."

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012



μάθε με πως
κόμπο τον κόμπο 
εγέννησε το κορμί σου

πάρε με στις ερημιές
που η Ζωή επύργωσε

άσε με ν' αποκοιμηθώ
'κει που ξαπόστασε το Θάμα

(φωτο: άγρια μηλίτσα ανθισμένη)
(μουσική: Λόρκα, Πουλόπουλος - Από έρωτα πεθαίνουν τα κλαριά)

9 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Eυαγγελία είπε...

Ενα απο τα πιο αγαπημενα μου μελοποιημενα κομματια.

Απο ερωτα πεθαινουν τα κλαρια, κι απο μαραζι τα δεντρα...

Καλη ανοιξη!

ξωτικό είπε...

ξαπόστασα στο θάμα της φωτογραφίας σου ,πολύ πιο δυνατό απο λόγια !!!
Καλώς μας ήρθε !!!!!!!!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

από έρωτα πεθαίνουν, μα και από έρωτα ανθίζουν!
πανέμορφη φωτογραφία!
καλό ξημέρωμα να έχεις καλό μου!

eApenanti είπε...

//πάρε με στις ερημιές
που η Ζωή επύργωσε//

και τότε,
απογυμνωμένοι από όσα αταίριαστα ντυθήκαμε,
μπορούμε "να ξαποστάσουμε στο θάμα".

Δρόμος μακρύς ως εκεί.
Καλό σου βράδυ.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

αόρατη

θα συμφωνήσω μαζί σου. Το λατρεύω κι εγώ το κομμάτι αυτό - όπως και τον Λόρκα άλλωστε

Καλή άνοιξη είθε!!!

Να είσαι καλά :)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ξωτικούλι

τελικά τα κλαριά τα άγρια κάνουν τα πιο θαυμαστά άνθη!

Καλώς μας ήρθε το λοιπόν, μιας κι η ψυχή ακόμα διψά για το Θάμα - κι ας μην τ΄ομολογάει πάντα

φιλιά πολλά πολλά!!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ

έρωτας και θάνατος ίδιο κορμί, δυο πρόσωπα.

Να είσαι καλά Λυχαναράκι:)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

e-Apenanti

τόσος όσος χρειάζεται για να πετάξουμε τα άχρειστά μας ρούχα

Ιεροσυλία στου Έρωτα το Ιερό να στέργουμε ντυμένοι

ξεναγός είπε...


...άσε με ν' αποκοιμηθώ
'κει που ξαπόστασε το Θάμα.

Δημοσίευση σχολίου