χρώσεις, αποχρώσεις και στιγμές: πρωινός πάγος

πρωινός πάγος

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

στου πρώτου ήλιου τη σπαθιά

τ' ανείπωτα της νύχτας θάματα

σε σύντομη λάμψη

ιστορούνται

(φωτό: πρωινός ασπρόπαγος στο αυτοκίνητο)
(μουσική: Enya - Flora's secret)

9 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Ανώνυμος είπε...: 10 Μαρτίου 2012 στις 9:53 μ.μ.; η ομορφιά της αυγής..
ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...: 11 Μαρτίου 2012 στις 3:17 μ.μ.; πρωινός πάγος, μουσική που δροσίζει την ψυχή. τι άλλο να σου ζητήσω;

υ.γ. χρόνια πολλά!!!!!!!! μα κυρίως καλά!!!!!!
Margo είπε...: 11 Μαρτίου 2012 στις 10:04 μ.μ.; Να και η δεύτερη φωτογραφία, τι όμορφο ζευγάρι οι δυο τους. Όπως το έγραψε το λυχναράκι.. τι άλλο να ζητήσουμε ;
Τώρα ακούω και τη Δόμνα Σαμίου από το ραδιοφωνάκι σου. Χωρίς να το ξέρεις την αποχαιρέτησες και από εδώ λίγο νωρίτερα..

Καλό ξημέρωμα Λενιώ μου
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 11 Μαρτίου 2012 στις 11:50 μ.μ.; Dark13Sun

η ομορφιά της ανέγγιχτης ελπίδας

καληνύχτα και καλό ξημέρωμα
eApenanti είπε...: 11 Μαρτίου 2012 στις 11:53 μ.μ.; ..παιδί της έναστρης νύχτας,

μα η Άνοιξη τόθελε δικό της Παιδί.
κι' έτσι το βαφτίσαμε Πάχνη. Στα μέρη μας.

Χειμώνα - Πάγος
Άνοιξη - Πάχνη.
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 11 Μαρτίου 2012 στις 11:56 μ.μ.; ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ

είθε η διαύγεια του πρωινού να μην εγκαταλείψει τις ψυχές μας

Σ' ευχαριστώ πολύ για την πάντα γενναιόδωρη παρουσία σου.
Όμορφη νύχτα!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 12 Μαρτίου 2012 στις 12:12 π.μ.; Margoύλα

αγαπημένη ώρα η αυγή. Από παιδί ξυπνούσα νωρίς γιατί μου άρεσε αυτή η αίσθηση... σα να έπαιρνα μέρος σε κάτι ιδιαίτερο, σαν να μοιραζόμουνα κάποιο μυστικό. Είναι που για μερικές μαγικές στιγμές όλα είναι σα να 'ναι νεογέννητα

Όσο για τα "αντίο" μας, τόσο κι αυτά που περιμένουμε όσο και τα απρόσμενα, νιογέννητα είναι πάντα και αυτά - εννοώντας πως αλλάζουν με το τρόπο τους τον κόσμο μας

καλή σου νύχτα Μαρία μου :)
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 12 Μαρτίου 2012 στις 12:27 π.μ.; e-Apenanti

πράγματι παιδί των αστεριών της νύχτας.
Λες και τ'αστέρια αφήνουν λίγη απ' τη φεγγοβολιά τους στη γη για να συναντηθεί με τον πρώτο ήλιο

Πάχνη στα μέρη μου έχουμε σχεδόν μόνο το καλοκαίρι. Την άνοιξη τον λέμε ασπρόπαγο - μετά ειδικά από κάτι καταξάστερες νύχτες έχω ρίξει κλάμα στον κήπο...που να στα λέω
ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...: 13 Μαρτίου 2012 στις 2:40 μ.μ.; Παγωμέη η εικόνα, ζεστές οι σκέψεις.
Καλησπέρα.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)