...στου απομεσήμερου
τη λάγνα τη ραστώνη
τι βάλσαμο κι ετούτο αλήθεια
να στέκει πλάι
άεργη η φωνή
που όλο κομματιάζει
- τάχα για να γνωρίσει
να υπάρχω έτσι
απλά
απλούστατα
και μόνο γιατί
μου εδώθη ανάσα
(φωτο: απομεσήμερο στο Αγκίστρι)
(μουσική: Πικροθάλασσα - Χαϊνηδες)
.jpg)
.jpg)
8 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
Μακάρι να ξεχνιέσαι έτσι πάντα!
Φιλιά πολλά
Πως να μην ξεχαστείς με τέτοια ομορφιά γύρω σου! Χάνεσαι....
Αν ήταν και ο ήχος εδώ, θα ξεχνιόμασταν ομαδικά:)
Γαλήνιο τοπίο, απουσία ανθρώπων τουλάχιστον όσο μπορούμε να δούμε, το απαλό κυματάκι να χαϊδεύει τα αυτιά, ίσως και κάποια τζιτζίκια να συνοδεύουν τραγουδώντας και αυτό το πρασινογάλαζο της θάλασσας βάλσαμο!
Όμορφη βδομάδα εύχομαι Ελένη μου.. σε φιλώ!
στίχοι, εικόνα, μυρουδιά θάλασσας και καλοκαιριού ισάξια παλεύουνε!
D.Angel
από το στόμα σου και στο σωστό αυτί!!
Αναστασία
και τι πολύτιμα αυτά τα χασίματα... ανάσες!
margούλα
ακριβώς μα ακριβώς όπως τα περιγράφεις - άλλωστε κάτι ξέρεις από ακροθαλασσιές υποπτεύομαι :))
περσυνή βέβαια η εικόνα γιατί φέτος ούτε ζωγραφιστή ακόμα δεν την έχω δει τη θάλασσα, που θα πάει όμως...
καλή εβδομάδα κι από μένα, έστω και λίγο καθυστερημένα!
Λυχαναράκι
είθε να καλοκαιριάσει και να ανοίξουν επιτέλους τα παραθύρια.
όμορφό σου βράδυ
Δημοσίευση σχολίου