μακριά

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

δε θέριεψε στ' ανάμεσο που χώρισε κορμιά

μα στης ψυχής το στράγγιγμα
στέριωσε τα κλωνιά του

(φωτο: περνώντας τη γέφυρα στο Ρίο)
(μουσική: Vaya con Dios - i don't want to know)

8 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Ανώνυμος είπε...

μα στης ψυχής το στράγγισμα
άκουσα κι εγώ κάλεσμα αλλόκοτο
κάλεσμα ήχο όμοιο με ρίγος
που σε πάει... το πού δεν έχει σημασία!!

καλή σου μέρα

D.Angel είπε...

Τι όμορφη φωτό!
Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή γλυκιά μου!
Ετσι πάντα... στεριώνουμε όπου και όπως
μπορούμε...Με κάθε τρόπο!

Margo είπε...

Τι φωτογραφία! Εν κινήσει υποθέτω..

Καλημέρα Ελένη μου και καλή βδομάδα!
Σε φιλώ:)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

silena
πράγματι της ψυχής το στράγγιγμα το πιο μεγάλο ρίγος
με άγγιξε το σχόλιό σου

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

D.Angel
καλημέρα αγγελάκι
η μέγιστη σοφία αυτό που είπες

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα
εν κινήσει πράγματι - πολύ αργή "κινήσει" :-) βέβαια - ανεβαίνοντας από Πάτρα προς τα πάνω

φιλιά κι από μένα πολλά

frizArta είπε...

Οι γέφυρες που μας χώρισαν και θα μας ξανασμίξουν.
Φιλί μεγάλο.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ΜΑΥΡΗ ΝΤΑΛΙΑ
είθε

καλημέρα σου είπα; :-)

Δημοσίευση σχολίου