οι δρόμοι

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

.




                                                     -  πουθ' έρχεσαι;
                                                     -   από μακριά
                                                     -   πολύ;
                                                     -   όσο είναι της μνήμης μου τα βήματα




(φωτο: μεσημεριανό διάλειμμα)
(μουσική: Ausencia - Cesaria Evora, G. Bregovich)

21 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Marouli είπε...

Ποσα χιλιομετρα εχουμε κανει σε ολη την διαδρομη της ζωης μας και ποσα στις σκεψεις μας..

D.Angel είπε...

Απ ότι βλέπω στη φωτό!Εχει μεγάλη μνήμη!
Φιλιά πολλά

Λi είπε...

Φιλί τιγρέ σ' ένα από τα πιο ταξιδιάρικα μπλοκ...

Κάθε φωτογραφία και άπειρες σκέψεις...

Κά8ε τραγούδι... σκέψεις άλλες τόσες...

Ευρύνοος είπε...

Αν και το παπουτσάκι έχει τα χιλιόμετρά του, το παντελονάκι βλέπω το έχει πένα :)

δέν μοιάζει με τα φυσικά χιλιόμετρα;
πολλά και φθαρμένα, αλλά το παντελονάκι (σκέψη) πάντα φρέσκο..

καλησπέρα τρελό :)

efhbos είπε...

Φτανουν μεχρι εκει τα βηματα σου...?
Εγω δεν ξερω αν θελω να γυρισω εκει...Εστω και για λιγο...Τα ποδια μου τρεμουν...Δεν μπορουν να φτασουν...!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Πα' να πει πως τα υποδήματα εκπλήρωσαν το σκοπό και το ρόλο τους

Μη λυπάσαι τις φαγωμένες σόλες και τα φθαρμένα ελαστικά αυτοκινήτων
Είναι χορτάτες από εντυπώσεις και εμπειρίες ζωές

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ρίκη Ματαλλιωτάκη είπε...

Θα συμφωνησω με τον Ευρύνοο


Αν και το παπουτσάκι έχει τα χιλιόμετρά του, το παντελονάκι βλέπω το έχει πένα

Σαν φώτο πάντως πολυ καλη

maximus είπε...

..και άλλα τόσα που έχουμε ξεχάσει..;

Υ.Γ. Μου τράβηξε την προσοχή το τζάκι σας είναι η αλήθεια, ίσως γιατί το δικό μου έχει μόνο κεριά μέσα.

Καλησπέρα!

tiktos είπε...

δυό παπούτσια τρύπια,τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν, ένα τσιγάρο στο στόμα και το ταξίδι αρχίζει.

Καλυψώ είπε...

ΤΕΛΕΙΑ ΦΩΤΟ!!!

εκανα χιλιομετρα με την σκεψη μου
και τα παπουτσια μου τα φθαρμενα
μονο ομολογουν
πως τελικα
περπατουσα στο ιδιο σημειο
ετσι λοιπον
τα πεταξα
και ξυπολητη
αρχισα να τρεχω πανω στα αγκαθια
πονεσα
μα τοτε
καταλαβα πως επιτελους
αρχισα να ταξιδευω..

καλο βραδυ Τρελο..:)

(η μουσικη σου..επισης υπεροχη!!)

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Η τελειώνει..
Με τις αποσκευές γεμάτες από εμπειρίες
δρόμων κι ανθρώπων..

OXΙά είπε...

Από τις καλύτερες που έχω δει γενικώς. Καλλιτεχνάρα μου

τάκης τυρταίος είπε...

Τα σέβη μου.
Η ματιά σου είναι ταξιδευτή με νοήματα.
Οι περισσότεροι βαλίτσα πάνε βαλίτσα έρχονται..

Υ.Γ. θυμήθηκα ένα τραγούδι που έλεγε
καρτερώ τα βήματά σου τ αγαπημένα.
Εάν καρτερεί ακόμα, καταλαβαίνω γιατί..

Miss Pink είπε...

Coraline: How can you walk away from something and then come towards it?
Cat: Walk around the world.
Coraline: Small world.


απο το animation "Coraline" που μου άρεσε πολύ :)

staxti είπε...

Έρχομαι χωρίς να αφήσω ίχνη
έρχομαι όμως...;)

55fm είπε...

Αρμονία...
Καταπληκτική φωτογραφία και αρμονικά... οι λέξεις τη συνοδεύουν!
Για μένα αυτό, το τόσο απλό και αρμονικό διαθέτει υψηλή ποιότητα και αισθητική!
Θα διαφωνήσω με τον καλό φίλο Ευρύνοο, για το παντελόνι...αν το παρατηρήσεις με προσοχή έχει τη γυαλάδα του πολυφορεμένου...
Ο χώρος σου μ΄αρέσει πολύ!
Καλημέρα!

55fm είπε...

Ξέχασα...η μουσική απλά,υπέροχη!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Αντί ν' απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά, προτιμώ να σας πω γιατί αυτή η φωτογραφία είναι από τις πιο αγαπημένες μου.

Τραβήχτηκε ένα μεσημέρι, αρχές του προηγούμενου καλοκαιριού, στην πλατεία της Βυτίνας. Τα παπούτσια ανήκουν σε έναν εργάτη που έκανε διάλειμμα από την δουλειά του. Τα ρούχα του - της δουλειάς - επίσης στην ίδια κατάσταση με τις σόλες. Καθόταν σ΄ένα τραπεζάκι της πλατείας, έπινε το ούζο του, κοιτούσε μια φωτογραφία και τα μάτια του είχαν γίνει κατακόκκινα.

Με κάποιο πρόσχημα τον ζύγωσα. Διαπίστωσα ότι η φωτογραφία που κοιτούσε έδειχνε ένα σπίτι. Κι όταν τον ρώτησα από που είναι μου απάντησε σε σπασμένα ελληνικά "από μακριά" και βούρκωσε ξανά

Καλό σας απόγευμα και ευχαριστώ!

D.Angel είπε...

Πολύ συγκινητικό!
Φιλιά πολλά και καλό Σ/Κ

Ανώνυμος είπε...

με νοημα η φωτο....
παντα τρομερες οι φωτο σου...

Margo είπε...

..μία εικόνα, δυο λόγια.. η αγωνία χιλιάδων ανθρώπων που αναγκάζονται να ξενιτευτούν για μια καλύτερη ζωή.. στην πραγματικότητα χωρίς πατρίδα.. μια ιστορία που επαναλαμβάνεται..

Δημοσίευση σχολίου