"Ένας παλιάτσος είμ' εγώ, καλή σας μέρα...

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009



.






... ξέρω να κλαίω να γελάω , να πονώ

ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα..."

                                                                                   (στίχοι Μ. Ζαρόκωστα)


(φωτό: ο πρώτος μου παλιάτσος πριν 25 χρόνια)

(μουσική: Ο παλιάτσος - Ν. Μαυρουδής, χορωδεία Τυπάλδου)




.

18 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Καλυψώ είπε...

σαν παιδι με εθλιβε η εικονα ενος κλοουν..
τωρα που μεγαλωσα..καταλαβα γιατι..

καλο ξημερωμα να εχεις..!!

vague είπε...

Αχ και να γινόμασταν όλοι κλόουν, έστω για λίγο.

Ευρύνοος είπε...

Ο παλιάτσος είναι ο γελωτοποιός ε;

μοιάζουμε !

καλό ξημέρωμα :)

Η kikitsa είπε...

Εγω πάλι, γιατί νομίζω οτι είμαστε θλιβεροί παλιάτσοι όλοι ?
Συμπαθάτε με .........

b|a|s|n\i/a είπε...

πόσο μελαγχολική (αισιοδοξία) και διάθεση μου δημιουργούσε πάντα ένας παλιάτσος. όσο μεγάλωνα ακόμα περισσότερη. ίσως γιατί για την αλήθεια (συναισθημάτων) όντως μαθαίνουμε να κλαίμε να γελάμε να πονάμε.
καλημέρα σου.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@ΚΑΛΥΨΩ
είναι τόσο ιδιαίτερη η αίσθηση που αποπνέει το μασκάρεμά τους... Σε κάνει να καταλάβεις πόσο κοντά είναι το γέλιο με το δάκρυ.

Καλή σου μέρα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Riski
να' μασταν για λίγο κλόουν σε έναν κατάμεστο δρόμο, γεμάτο κόσμο. Να πειράζαμε, να κοροϊδεύαμε, να κάναμε να γελάσουν και να κλάψουν τους πάντες...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Ευρύνοοε
...και ο δακρυοποιός επίσης!

Να'σαι καλά τρελέ:))

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@kikitsa
το σίγουρο είναι πως κάποιες στιγμές όλοι γινόμαστε παλιάτσοι. Το θέμα είναι όταν έρθει η στιγμή να βγάλουμε τις μπογιές από το πρόσωπο. Θα κλαίει ή θα γελάει, άραγε θα υπάρχει καν πρόσωπο;

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@b|a|s|n\i/a
σίγουρα η αλήθεια δεν είναι πατρίδα του νου αλλά της καρδιάς.
Ίσως γι' αυτό και το γλυκόπικρο του παλιάτσου. Μας θυμίζει πως πάντα πρέπει να προχωράμε -άσχετα με το πόσο σκληρό μπορεί αυτό να είναι - και ταυτόχρονα να μη χάνουμε τη χαρά μας.

Νικόλας K. είπε...

Στη ζωή μας τα πάντα είναι ένα μείγμα συναισθημάτων που το καθένα θα μπορούσαμε να το εκφράσουμε με ένα χρώμα! Δεν ξέρω όταν κοιτώ έναν παλιάτσο μου έρχεται και να γελάσω και να δακρύσω... Η όψη του αποπνέει μια θλίψη και ταυτόχρονα ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη!
Καλή εβδομάδα να έχεις!

Margo είπε...

Εγώ θα σταθώ στη ζωγραφιά σου η οποία μου αρέσει πολύ και χαίρομαι που αρχίσαμε να βλέπουμε και έργα σου :)
Καλή βδομάδα και να έχεις ένα όμορφο βράδυ!

Crux είπε...

Καλώς σε βρήκα παλιάτσε.
Ένας στίχος λέει : "ο τζόκερ κι ο μίμος να ξέρεις πως έχουνε προσωπικότητα όμως δεν τη δείχνουνε στο κόσμο γιατί η διασκέδασή του θα χαλάσει"
Θα έλεγα πως πίσω απ΄τη μάσκα του κάθε παλιάτσου κρύβεται ένα πρόσωπο που χαμογελά με μελαγχολία.Συμφωνείς ?

Roadartist είπε...

Κάθε αποκριά ντυνόμουν παλιάτσος..κάτι πρέπει να σημαίνει αυτό..Το τραγούδι πολύ αγαπημένο.. ε, βάλε μας και τον τελευταίο σου παλιάτσο.. Καλησπέρα ::)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Νικόλα
η γοητεία της αντίθεσης.
Ίσως γιατί όταν από τα αντίθετα προκύπτει η σύνθεση τότε εκεί είναι η πραγματική δημιουργία.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Margo
αυτός ο παλιάτσος είναι ένα σκίτσο που έκανα στα 15 μου. Τον αγαπώ πολύ γιατί μου θυμίζει πολλά.
Ακριβώς γι' αυτό τον ανάρτησα.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Crux
καλώς όρισες!

Χαμόγελο με μελαγχολία είναι το αντάμωμα των αντιθέτων, κι εκεί αρχίζει η δημιουργία. Αρκεί να έχουμε πρόσωπο για να χαμογελά και ψυχή για να μελαγχολεί.

Καλό σου βράδυ!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Roadartist
πραγματικά το τραγούδι λατρεμένο... και τα λέει όλα...

Υπάρχει τελικά κάτι κοινό σε όλους όσους αγαπούν τους παλιάτσους...

Δημοσίευση σχολίου