δείλι

οι ψαλμωδίες της Νύχτας αρχινούν

αλάργα τα ξωτικά στέκουν ν' αφουγκραστούν

και ξάφνου βουνά, ουρανός και θάλασσες

γίνουνται σώμα 

στην Πούλια υποκλινόμενο

(φωτο:  λιμάνι Κορώνης - απέναντι ο Ταϋγετος)

(μουσική: Dante's Prayer - Loreena Mc Kennitt)

"...για να μη μ' έχει του χεριού της η ερημιά..."

[...]Οἱ ἐλιές μὲ τὶς ρυτίδες τῶν γονιῶν μας

τὰ βράχια μὲ τὴ γνώση τῶν γονιῶν μας

καὶ τὸ αἷμα τοῦ ἀδερφοῦ μας ζωντανό στο χῶμα

ἤτανε μιὰ γερὴ χαρὰ μιὰ πλούσια τάξη

γιὰ τὶς ψυχές ποὺ γνώριζαν τὴν προσευχή τους. [...]

(Γ. Σεφέρης - "Αστυάναξ")

(φωτο: η μητέρα μου, έτος 1935)

(μουσική: Δυνάμεις του Αιγαίου - Σε μεγάλη απόσταση (ποίηση Οδ. Ελύτη)) 

η απέναντι πλαγιά

πάσχισα μες στη χούφτα μου 

να κλείσω την ομίχλη

τι ξιπασιά κι αυτή αλήθεια...

(φωτο: Απρίλης στα Καμίνια)

(μουσική:Στις χαραυγές ξεχνιέμαι - Χαρούλης)

βλέμμα

"Θα σου το πω ψιθυριστά, όπως μιλάει το βλέμμα
που κρύβει μες τη σιγαλιά του κόσμου όλο το αίμα"

(Αλκ. Ιωαννίδης)

(μουσική: Διαδρομή στα σύννεφα - Γ. Βαρσαμάκης)

"τ' όνομά σου..."

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ' όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε

(Νικηφόρος Βρεττάκος)

(μουσική: Τερψιχόρη Παπαστεφάνου - Τ' όνομά σου (Νικ. Βρεττάκος))

στον καφενέ

"...πήγαινε κουνημένο ως τον Μπράμη, να μου φέρεις μια οκά ρύζι.

Και που 'σαι... μην κάνεις πως κολλάς στον καφενέ

θα πάρω τις ρούγες και μαύρο φίδι που σ'έφαγε..."

(φωτο: παλιός καφενές στη Ζάτουνα)

(μουσική: Πεχλιβάνης -Θ. Παπακωνσταντίνου)

κλειστό

"...που να βρεθεί ντροπή να με κρατήσει

στη λάσπη και στην ξύλινη σκεπή..."

                                                                                                                                                      Ακης Πάνου

(μουσική: Tupelo - Johnny Lee Hooker)

είχα τις απαντήσεις.... οι ερωτήσεις μου έλειπαν

στην Margo που τσίγκλισε απαντήσεις...

καλημέρα

(φωτο: η καφετιέρα μου)

μου λες που τρόμαξα και θέλησα να κρυφτώ,

σου λέω το πρόσωπο απέστρεψα τρέμοντας τη φθορά

(φωτο: γλάστρα στον κήπο μου)

κι αν απ'  την ρότα ξέφυγα

με σαματά πολύ έσπασα τις πυξίδες 

άλλα σημάδια ψάχνοντας

(φωτο: τα απόνερα του πλοίου κάνοντας μανούβρα)

και βρήκα ευτυχία 

εκεί στ' ανάμεσο 

που ο ανθός ενίκησε την πέτρα

(φωτο: γωνίτσα στη Ζάτουνα)

κι είπα να μου δώσω λέξη, 

έτσι για να υπάρξω 

στον κόσμο των ονομάτων ετούτο

και βρήκα πως είμαι σούρουπο

(φωτο: χειμωνιάτικο και χιονισμένο σούρουπο στον κήπο)

και βρήκα πως είμαι σκότος

  (φωτο: νύχτα με ομίχλη στη Βυτίνα)

και βρήκα πως κατέχω να είμαι και ξημέρωμα

(φωτο: ξημέρωμα στην Αθήνα)

και χρόνο έπρεπε να βρω - έτσι είναι λέει φτιαγμένος ο κόσμος εδώ κάτω

θαμπό το πριν 

και το μετά ούτε που το γροικάω

μόνο το τώρα λάμπει 

για μια στιγμή 

κι ύστερα ξενιτεύεται

(φωτο: το σχοινί της μπουγάδας μετά από βροχή)

και για ταξίδι ως τα πέρατα μου μίλησες....

βλέπεις κείνο το σύννεφο που ζήλεψε τον ήλιο

επάνω του σαλτάρησα

τραβώντας το απ' την χαίτη

 (φωτο: ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα)

κι είδα τον πάγο για "κρίση"να καλεί

νερό που μες στο κύλισμα 

χλεύασε τη σαπίλα

γιατί νερό που τρέχει έχει Ζωή

κι ο Πάγος δίχως κονάκι μένει

 (φωτο: το ρυάκι στον Αη Μάμα)

κι έπειτα το κεφάλι μου εσήκωσα ψηλά

και το λαρύγγι μου γαργάλησαν δυο λέξεις

ΖΩΗ εφώναξα αδειάζοντας τα πνευμόνια μου

και ταπεινά ΦΥΤΕΥΩ εψιθύρισα

 (φωτο: τα σκαρούδια στο περιβόλι)

κι ύστερα νύχτωσε

"ήλιε μου καλοήλιε μου, στο καλό χρυσό πουλί μου"

καληνύχτα

 (φωτο: ηλιοβασίλεμα στη Λυγιά)


(μουσική: Bolero - Ravel)