συγχώρα με
που στ' άγουρο της άνοιξης
φθινόπωρο εστάθηκα
(φωτο: ανοιξιάτικοι βλαστοί)
(μουσική: Να' χα δυο ζωές (από την ταινία "Άδης")
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
αυτοπροσώπως
- μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
- "...κράτησα την ζωή μου ταξιδεύοντας..." Γ. Σεφέρης
αν δε με βρείτε εδώ, θα έχω πεταχτεί δίπλα...
δώρο... πολύτιμο
από το καλό μου ξωτικό
περνοδιαβαίνω από...
-
-
-
-
-
-
-
Παράληλα σύμπανταΠριν από 4 μήνες
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Jordania - nie tylko PetraΠριν από 2 χρόνια
-
-
Σαν σήμερα πριν 29 χρόνια!Πριν από 2 χρόνια
.jpg)
.jpg)
Το Χρώσεις αποχρώσεις και στιγμές από τον μια φορά κι έναν τρελό διέπεται από την άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
11 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
φθινόπωρο μελαγχολικό...
μα έρχεται το άγουρο... που προσδοκά ν' ανθίσει...
Hermosa luz para una bella imagen.
Saludos.
Μετά το πρώτο σημαδι της αμαρτίας έρχεται η αδιαφορία ...
Τα χρυσοπράσινα χρώματα μέσα από το μπέρδεμα τον κλαδιών δίνει ελπίδα
Εγώ πάλι απλά...ταξιδεύω όταν την κοιτάζω...:) Γαληνεύω..
ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ
αμαρτία όμως το μέσα μας να τα μπερδεύει...
Ricardo M.
saludos de primavera
a mi lado!
Dark13Sun
διαφωνώ...
skoutaridis george
γι' αυτό και είναι αμαρτία σαν πνίγουμε την ελπίδα ετούτη
Anastazzzia
χαίρομαι που μοιραζόμαστε την ίδια αίσθηση!!!
Ποίημα εξαιρετικό!
Κι η φωτογραφία επίσης!
Δημοσίευση σχολίου