νύχτωνε
αργά, νωχελικά
αλάργο το βήμα εζήτησε περάσματα
στις άκρες 'κείνες που ο ουρανός παίρνει ν' αναδιπλώνει
κάθε χαραματιά στο μέτωπο
δρόμος εγίνηκε που κόβει
μα εμείς στην αμυαλιά μας
στρώμα από πούπουλο, είπαμε,
να ντύσουμε τους βράχους της ακτής
κι ότι από το μπόϊ μας ποτέ μας δεν αγγίξαμε
σαν προσευχή να υψώσουμε
και ο καιρός περνούσε...
και τα φτερά εθάμπωσαν απ' την καπνιά του χρόνου
μήτε βράχοι πια, μήτ' ουρανοί
μονάχα τα χαμόγελα, τα παιδικά
ηχώ απομείναν μες του καιρού τα χάσματα
κι ο κλήρος έπεσε
κι ο τυχερός το μερτικό του επήρε
κι εμείς... καβάλα
στης Αθηνάς τα παρδαλά τα άτια
ζητάμε τη Ζωή μας
(μουσική: Lisa Gerrard - Come tenderness)
.jpg)
.jpg)
18 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
..η ζωή είναι θάλασσα..
Υπέροχη φωτο..κόλλησα.. καληνύχτα!
Nα ζητάμε ας μην πάψουμε .....
και τα φτερά ,έστω και θαμπά ,ας μείνουν φτερά
με τέτοιο ουρανό γεμάτο κύματα....
Τι να πω πια για την φωτογραφία σου ,δεν βρήσκω λόγια ισάξια .......
Ας είναι οι καταιγίδες μας να βγάζουν τέτοια ομορφιά..
με τέτοια θάλασσα... με τέτοιον ουρανό...
με την τόση των βράχων ηρεμία...
καβάλα στης Αθηνάς τα παρδαλά τα άτια, όχι δεν
ζητάμε, απαιτούμε τη Ζωή μας...
Μαμουφάκι μου,
σ' αυτή σου την φωτογραφία
τα πάντα ταξιδεύουν.
Θάλασσα
Σύννεφα,
Στεριά,
Βράχια...
Τα πάντα!
Και τα λόγια σου τροφή για το ταξίδι...
πάρε με μαζί σου!!!
θεε μου...τι ομορφια!!!!!!!!!!!!!!!!
αχ..να σαι καλα..
την αγαπη μου!
Roadartist
σ' ευχαριστώ πολύ
τα φιλιά μου και την καλησπέρα μου!
ξωτικούλι
οι καταιγίδες είναι ένα μαγικό πράγμα
αν μη τι άλλο απελευθερώνουν τεράστια ενέργεια
κι εμείς στην κόψη, συχνά, μην ξέροντας πως να τη χειριστούμε...
σε φιλώ πολύ!!!
ΛΥΧΝΕ ΚΑΙΟΜΕΝΕ
πόσο μα πόσο πολύ μου άρεσε αυτό που είπες...
"απαιτούμε"... σωστά!
καλό σου απόγευμα
και ευχαριστώ!
epikure
έλα Βαγγέλη... σάλτα και φύγαμε
πάντα το ταξίδι με παρέα είναι πολυτιμότερο!!!
απ' την καρδιά μου εύχομαι να είσαι καλά!!!
ΚΑΛΥΨΩ
ένα τεράστιο φιλί
κι ένα χαμόγελο!!
σ' ευχαριστώ πολύ πολύ
να 'σαι κι εσύ καλά συναδέρφισσα τρελή :))
εγω πάντως ξερω πως όταν νυχτωνει
το Φως
απο τη φωτια στο τζακι
γινεται λαμψη
μεσα στα ματια
μεσα στο Βλεμμα
και μοιαζει καπως
με τη λαμψη της Ψυχής.
να εισαι καλα πάντα.
σε ευχαριστω πολυ για ολα
οσα κανεις για μενα.
φιλακια στο μικρο μαμουφι
(το οποιον, μεταξυ μας,
ειναι και το μονον Αξιολογον Ατομον εις αυτην την οικογενεια....)
φιλακιααααααααααααααααααααααααααααααααα
Χαχαα καλά τα λέει η πεταλούδα.. για το μικρό μαμούφι;))
Είχες καιρό να μας χαρίσεις κάτι από τη τέχνη σου ή εγώ άργησα να περάσω;
Αυτή η υπέροχη φωτογραφία ανάμεικτα συναισθήματα μου δημιουργεί.Ευτυχώς τα λόγια σου και η μουσική έκαναν το ταξίδι λιγότερο απειλητικό από του ουρανού το βάρος.
Φιλιά πολλά μαμούφι μου:)
ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ
εγώ δεν κάνω τίποτα
άλλος έρχεται και θρονιάζεται μπροστά στο τζάκι μου... :)))
όσο για το μαμουφάκι... μα σε τίποτα δε μου έμοιασε πια αυτό το παιδί
έντομο,
να είσαι ΚΑΛΑ!
margούλα
ναι πράγματι έχω να φανώ λίγο καιρό τώρα
ναι πράγματι η ανάρτηση το ' χει το "αναμεικτό" της
είναι η διάθεση τέτοια
(υγ: είναι κάμποσο καιρό τώρα που περάσαμε και περνάμε δύσκολα μ' εκείνο που στην αρχή είχε φανεί ως "μη σοβαρό".
νομίζω όμως πως πια τα πράγματα σιγά σιγά μπαίνουν σε κάποιο δρόμο κι ο ουρανός θα πάψει να έχει τόσο βάρος)
φιλιά πολλά πολλά!!!
Μια καλησπέρα πέρασα να πω!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου
Πολύ ωραία η φωτογραφία και οι στίχοι, όμως εγώ θα σου θυμίσω πως μετά την νύχτα, ξημερώνει πάντα μια καινούργια μέρα και είθε το φως της να φέγγει στην ψυχούλα σου ..
Με αγάπη
Μάγδα
D.Angel
μια καλημέρα τεράστια
γλυκιά σα γλυφιτζούρι :))
magda
σου στέλνω ένα ζεστό χαμόγελο, μια ολοκαίνουργια καλημέρα...
και ένα ευχαριστώ...
Δημοσίευση σχολίου