χρώσεις, αποχρώσεις και στιγμές: δώσ' μου ένα δρόμο

δώσ' μου ένα δρόμο

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2010

γίνε ποτάμι

να παρασύρεις τα λάθη μου

κι αν θες να φύγεις

να γίνω δρόμος να πας

δωσ' μου μια μέρα...

(Χ. Αλεξίου)

(φωτο: ποταμός Μυλάωντας)

(μουσική: Nothing else matters - Apocalyptica διασκευή)

30 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Μυστικό Μονοπάτι είπε...: 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 6:53 μ.μ.; Θα σου φτάσει μια μέρα? Ειναι πολυ λίγη για να αφήσεις πίσω σου όλα αυτά που σε πόνεσαν μέχρι τώρα. Ή τουλάζιστον έτσι νομίζω εγώ!!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!!
Ελιά Μαϊστρα είπε...: 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:35 μ.μ.; Αν δεν σου δώσει τη μέρα..καλλύτερα να γίνεις δρόμος
D.Angel είπε...: 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:45 μ.μ.; Κι εγώ θέλω μια μέρα
Αρκει να διαρκεσει περισσότερες ώρες!!!
Φιλιά πολλά και καλό σου βράδυ
Ανώνυμος είπε...: 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 8:03 μ.μ.; Αν μ' αγαπάς στο ρεφραίν της καρδιάς, θα με βρείς...
tiktos είπε...: 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 9:40 μ.μ.; και εκεί που πηγαίνεις σε έναν δρόμο γνώριμο,οικείο, ξάφνου βρίσκεται μια ομορφιά που σου κόβει την ανάσα.
σαν την μουσική σου
Φώτης είπε...: 21 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:17 μ.μ.; Ποιο ποτάμι παρασέρνει τα λάθη των ανθρώπων;...
Μήπως το ποτάμι του χρόνου;...
Μήπως αυτό της αγάπης;...

Ή μήπως πρέπει καθένας μας να γίνει ποταμός, να πάρει μακριά τα δικά του λάθη και να τα προσφέρει στη θάλασσα της λήθης;...

Απλώς αναρωτιέμαι...
Καληνύχτα!
Mariel είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 12:23 π.μ.; Να γίνω δρόμος να πας .. να πας μακριά μου? και μετά τι? σιωπή? θα μου πεις αυτό είναι αγάπη..

Καλώς σε βρήκα!
Ευρύνοος είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 1:07 π.μ.; Πάντα χαζεύω στην θέα τέτοιων εικόνων..

"γίνε ποτάμι
να παρασύρεις τα λάθη μου"

να το πάρει το ποτάμι που λέγαμε μικροί (όχι οτι μεγαλώσαμε ε;)
το κομμάτι άλλο κόλλημα πάλι..

καλό βράδυ :)
tiktos είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 6:28 π.μ.; δεν είναι τίποτα,ακούω μουσική πίνοντας καφέ

καλημέρα σου είπα;
ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:56 π.μ.; ενα λάθος γίνεται απαρχή για σωστη σκέψη..βούληση..
κι αν αγαπάς γίνεσαι δρόμος να σταθεί ή να προσπεράσει..
Ομορφες..ταξιδιάρικες..καλημέρες!!
ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 8:00 π.μ.; καταπληκτικο τραγο'υδι!και η απόδοση απο τους metalica απιστευτα όμορφη!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:43 μ.μ.; Μυστικό Μονοπάτι
μπορεί να είναι πολύ λίγο, μπορεί και πάρα πολύ...
αν δε το δοκιμάσω ποτέ δε θα μάθω!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:45 μ.μ.; ελίτσα
σωστά.
Εγώ μου το λέω, αλλά δεν με ακούω.
Βρε καλή μου βρε χρυσή μου μουλάρωσα:)))
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:46 μ.μ.; D.Angel
λοιπόν μόλις το βρεις το μυστικό, για τις ώρες εννοώ, το περιμένω.

Εγώ να δεις πόσο την θέλω, αυτή τη μέρα...

Φιλιά!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:48 μ.μ.; inMUSIClost
άγνωστο γιατί αλλά ο στίχος μου έφερε άλλο στίχο
"μάτια μου ψάξε να βρεις
ψάξε στους δρόμους της σιωπής"

καλό σου μεσημέρι!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:52 μ.μ.; tikto
οι φορές που κόβεται η ανάσα από ομορφιά είναι από τις πολυτιμότερες που μπορούμε να έχουμε...
Και ομορφιά είναι πολλά πολλά πράγματα. Όπως το να ξυπνάς το πρωί και να φτάνει στ' αυτιά σου μουσική που είναι ταξίδι.

Καλό σου μεσημέρι!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:57 μ.μ.; Foti
"ποιητική αδεία" φίλε μου ο ποταμός.
Μακάρι να υπήρχε τέτοιο ποτάμι.
Η λήθη δεν είναι κάθαρση...

Απ' την άλλη, ίσως, μόνο η αγάπη να μπορεί να γίνει ποτάμος. Πρέπει όμως να σπάσουμε τα φράγματα, που τα ξερά και η σαβούρα φτιάξανε, για να την αφήσουμε να κυλήσει

φιλιά!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 2:59 μ.μ.; Mariel
μα αν θέλει να φύγει, ακόμα κι αν μείνει, πάλι σιωπή θα είναι.

Και ναι αγάπη ίσως να είναι το να ξέρεις το πότε να ανοίγεις τα χέρια και να ελευθερώνεις...

Καλώς όρισες!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:01 μ.μ.; Ευρύνοε
να το πάρει... να το πάρει!!!

γιατί αν δε το πάρει, τότε τι;;

εγώ να δεις κόλλημα που έχω με αυτή τη μουσική!!!

Φιλιά :)))
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:04 μ.μ.; tikto
πίνεις καφέ; γαμώτο τέλειωσε και η τούρτα...
μόνο κάτι σοκολατένια γλυφιτζούρια μείνανε αλλά είναι τα αγαπημένα μου και δεν ξέρω αν θα στα δώσω :))

Καλημέρα ξέρω 'γώ; μου είπες;
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:08 μ.μ.; ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
πράγματι υπάρχουν πολλοί όμορφοι δρόμοι που για να γίνουν αφορμή υπήρξε ένα "λάθος"
Άσπρο και μαύρο άλλωστε πάντα θα βρεις το ένα μες στο άλλο!

Εμένα να δεις πόσο μου αρέσει αυτή η μουσική!

Φιλιά!
ANAZHTHΣH είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:10 μ.μ.; Δώσ' μου ένα σύνορο να περπατώ
Δώσ' μου ένα όνομα να μη χαθώ
Δώσ' μου ένα όνειρο να κρατηθώ
Δώσ' μου ένα όραμα να αντισταθώ
Δώσ' μου ένα παιδί να εξομολογηθώ
Δώσ' μου ένα φιλί να πλύνω το κακό
Ξύπνησε με το πρωί μ' ένα σκοπό
που να λέει χαλάλι στη ζωή που ζω(Αλεξίου)
Μου ήρθε συνειρμικά...
Καλησπέρα.
$b|a|s|n\i/a$ b|a|s|n\i/a είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:30 μ.μ.; να παρσυρόμαστε από τα λάθη μας να ερχόμαστε κοντά στα σωστά μας.
καλησπέρα σου! :)
$b|a|s|n\i/a$ b|a|s|n\i/a είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 3:31 μ.μ.; παρασυρόμαστε...
(να το το λάθος να το και το σωστό. :))
Margo είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 4:43 μ.μ.; Να τα παρασύρεις χωρίς γυρισμό.. να ανοίξει χώρος για τα καινούργια:)
Καλή βδομάδα μαμούφι μου
ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 7:55 μ.μ.; Οταν γρ'αφεις τις μικρές ώρες..το μυαλο κάνει βόλτες..
το διορθώνωω των metalica είναι οι apocalyptika το απογείωσαν! Καλό βράδυ!!!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:42 μ.μ.; ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
πραγματικά από τους πολύ όμορφους στίχους...
Καλό σου βράδυ
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:43 μ.μ.; b|a|s|n\i/a
είδες;;; δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα :)))
εκτός από καλό βράδυ!
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:45 μ.μ.; Margo
συμφωνώ απολύτως... να καθαρίζουμε, να κάνουμε χώρο για να φυσήξει φρέσκος αέρας!

καλό καλό βράδυ :)))
μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...: 22 Φεβρουαρίου 2010 στις 11:47 μ.μ.; ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
οι βόλτες είναι ένα τόσο ωραίο πράγμα... Τόσο που δικαιολογεί το όποιο μικρό λαθάκι.

Καλό σου βράδυ!

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)