Ταξιδεύοντας...

Οι πηγές του Λούσιου

Ολάκερος ο ποταμός
μέσα στο τάσι κύλησε.
Και ήπια
και η δίψα μου
εγίνηκε ταξίδι

Ομίχλη

...Τα δέντρα μοιάζουν με κοράλλια
που κάπου ξέχασαν το χρώμα...
(Γ. Σεφέρης, "Fog")

Κόκκινο

Όταν τα γέρικα άλογα

χλευάζοντάς σε

αυθάδικα το άλικο φορούν

Φωτιά

δύναμη αρχαία, θηλυκιά.

Μήτρα από φως και σκότος.

Η Πρώτη Αρχή

Το μπόι

μέγεθος άκρως υποκειμενικόν

Το εφήμερον...

...ή αλλιώς, η στιγμή
που πάντα ταξιδεύει.

(για λίγες μέρες λέμε να ταξιδέψουμε κι εμείς για φρέσκο αέρα και καινούργιες στιγμές)

Χρώματα συμπληρωματικά...

...στη γειτνίαση ζωντανεύουν,

στη σύγκρουση αλληλοεξουδετερώνονται

Καλημέρα

Διαύγεια:
ψυχής γάργαρο νερό

Αντί εικόνας

Είναι που πρέπει να βρεις
'κεινο το μονοπάτι
που μορφώνει λόγια και εικόνες.

Είναι που πρέπει τούτο το μονοπάτι
να τρυπά ίσα στη καρδιά.

Είναι που πρέπει να ταξιδέψουμε
στις δικές μας θάλασσες
και με τα αργά πλεούμενά μας
να συντροφέψουμε τις γνώριμες γοργόνες
και το απρόσμενο βάθος του μετώπου μας.

Είναι που πρέπει τούτο το πρέπει
να'ναι τόσο κρυστάλλινο κι αλαφρύ
όσο το τόξο της βροχής.

Σπίτι

σαν από πηλό φτιαγμένο
κι από παιδιού παιχνίδι εύρημα

Ανοιξιάτικο φως

σαν γέλιο αληθινό

χωρίς αιτία φανερή

Βυθός

Θέλησα τη σιωπή

κι η θάλασσα με δίδαξε
ν' ακούω

Στάλα

Της βροχής το χάδι

δρόμος βελούδινος κι ευωδιαστός

Παγωμένα φύλλα

....κι έτσι ο κυρ-χειμώνας επείστηκε
κι αγάπησε τα χρώματα....

Οβίρες

Όταν η επιμονή στο βράχο σχήμα δίνει

Στέγες

"...πάντα στέγει
..πάντα πιστεύει
.....πάντα ελπίζει..."
..................................................................(Ύμνος στην Αγάπη)

Σκοτάδι

Τι τάχα μέσα στη νύχτα εσήμανε
και γίνηκε ο κόσμος θέατρο σκοτεινό

Η συγγνώμη

ΞΑΝΑΡΧΙΖΩ