πιστεύω...

ΠΙΣΤΕΥΩ εις έναν Άγιο Ελεύθερο Άνθρωπο, αποφυλακισμένο από τα δεσμά του φόβου

και στον άγνωστο παράγοντα που γεννάει την Φαντασία του ΠΙΣΤΕΥΩ

ΠΙΣΤΕΥΩ σε μια γυναίκα που μπορεί δαγκώνοντας το μήλο, στην κόλαση να δει έναν παράδεισο

και στο κάθετι που βλέπω που ακούω που μαντεύω που αγαπώ ΠΙΣΤΕΥΩ

και με χρώματα που κάνουν αντίθεση στο σκούρο φόντο του ρεαλισμού, τι σημαίνει Κυριακή ΠΙΣΤΕΥΩ

και σε μια φωτιά που σιγοκαίει στην καρδιά στον αιώνα τον άπαντα 

ΠΙΣΤΕΥΩ

(τα λόγια τα έκλεψα από εδώ)

(μουσική: Madrugada - Look away Lucifer)

η στεριά της ψυχής μας

"...Γράφει η προπέλα φεύγοντας ξοπίσω "σε προδίνω"
κι ο γρύλος το ξανασφυράει στριγγά του τιμονιού
Μη φεύγεις. Πες μου, το 'πνιξες μια νύχτα στο Λονδίνο
ή στα βρωμιάρικα νερά κάποιου άλλου λιμανιού;

Ξυπνάν οι ναύτες του βυθού ρισάλτο να βαρέσουν
κι απέ να σου χτενίσουνε για πάντα τα μαλλιά.
Τρόχισε κείνα τα σπαθιά του λόγου που μ' αρέσουν
και ξαναγύρνα με τις φώκιες πέρα στη σπηλιά

Τρεις μέρες σπάγαν τα καρφιά και τρεις που σε καρφώναν
και συ με τις παλάμες σου πεισματικά κλειστές
στερνή φορά κι ανώφελα ξορκίζεις τον τυφώνα
που μας τραβάει για τη στεριά με τους ναυαγιστές"

(Εσμεράλδα - Νίκος Καββαδίας)

(μουσική: Θ. Μικρούτσικος)

σσσ....

κι έτσι το βλέμα

στόμα γίνηκε

κυοφορώντας 

λέξεις άηχες

κι υγρές 

(φωτο: δυσπρόσιτο σημείο στον ποταμό Λούσιο)

(μουσική: Λίμνη των κύκνων - Π. Τσαϊκόφσκι)

ευχή

είθε τα ιερά μας

ανέγγιχτα

στην κοσμοχαλασιά

απάτητα...

(φωτό: χειμώνας στην χιονισμένη πλατεία των Μαγουλιάνων)

(μουσική: Lullaby - G. Bregovic)

λεπρικον

τα λέπρικον είναι παπουτσήδες, γι' αυτό και καμαρώνουν για τα παπούτσια τους που συνήθως είναι μαύρα και πολύ γυαλιστερά με αστραφτερές ασημένιες αγκράφες.
είναι πλάσματα μοναχικά και τα βρίσκουμε πάντα μόνα - συνήθως να φτιάχνουν παπούτσια καθισμένα κάτω από ένα χελιδονόχορτο.  ζουν σε κοιλώματα μέσα στη γη ή ανάμεσα στις ρίζες αρχαίων δέντρων.
συσσωρεύουν θησαυρούς, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν τους είναι και πολύ χρήσιμοι.
ξέρουν ωστόσο πόσο άπληστοι είμαστε εμείς οι άνθρωποι κι αυτό τους δίνει την ευκαιρία να επιδοθούν στην αγαπημένη τους ασχολία - να μας σκαρώνουν φάρσες....

(Λέπρικονς: φημισμένα ξωτικά της Ιρλαδίας.  κάτι ανάμεσα σε νάνους και ξωτικά.  έχουν όψη γερόντων με μακρόστενα πρόσωπα και μακριές γκρίζες γενειάδες.  τρελλαίνονται να παραπλανουν και να πειράζουν τους ανθρώπους, ιδιαίτερα όσους χρειάζονται ένα μαθηματάκι)

συρματόπλεγμα

τι άραγε ποτέ γεννήθη

δίχως μια στάλα αίμα για σπονδή;

είτε ψυχής

είτε κορμιού

(μουσική: Animals - The house of the Rising Sun)

αντ-αλλαγές

με χρώματα αντάλλαξα

όλα μου τα φευγιά

με τις γραμμές μόνο 

τσακώνομαι ακόμα

(φωτό: ποταμός Μυλάωντας)

(μουσική: Δ. Παπδημητρίου - Ερωτική νοσταλγία)

λιμάνια

ω φλόγα δυνατή

που ερωτικά καλείς τον άνεμο

λαχτάρησες ποτές σου 

άραγε λιμάνι

ή απ' το οκνό το δέρμα της σκουριάς 

απόστρεψες το βλέμα

στρέφοντας την πυξίδα σου 

στων ναυαγίων τους δρόμους

άλλωστε 

λιμάνια στ' αλήθεια 

δεν υπάρχουν

(φωτο: λιμάνι Πρέβεζας)

(μουσική: Storm - A. Vivaldi)