σφιχτά

δεν έχω καλύτερο από το όταν μου κάνουν δώρο μια φωτογραφία

είναι σα να μου χαρίζουν μια στιγμή, μια ανάσα, ένα "τώρα" που σε τίποτα δε βρίσκω να διαφέρει από το "πάντα"

ετούτη την φωτογραφία είναι λίγος καιρός τώρα που μου τη δώσαν

και από την πρώτη ματιά την κράτησα σαν απ' τις πιο δυνατές που έχει τύχει να δω

βαθύς και απέραντα πλατύς ο δρόμος που μου ανοίγει σαν την κοιτώ

ετούτη επέλεξα για να χαιρετήσω - όχι για πολύ ελπίζω - τον τόπο αυτό, περίεργο αλλά σαν "τόπο" τον είχα πάντα στο μυαλό μου, που αγαπάω πολύ

για λίγο ο φακός θα ντυθεί τη θήκη του

(μουσική: Struggle for pleasure - Wim Μertens - Μαυρουδής, Μάργαρης)

σάββατο βράδυ

μια τρύπα φως 

σαν όαση 

να σκίζει την ομίχλη

που ετύλιξε τα μέρη π' αγαπώ

και ένα αηδόνι από μακριά...

(φωτό:χθες βράδυ στην έρημη Βυτίνα)

(μουσική: Saved - Αλκίνοος Ιωαννίδης)

λέξεις

καλημέρα

φως

βλέμα

βυθός

καμίνι

μοσχοβολιά

φτερούγα

ανάσα
κρύσταλλο

πεθυμιά

ξενιτιά

απόφαση

τέλος

νόστος
προσευχή
σιωπή

καλημέρα

(φωτο: Μονεμβασιά)
(μουσική: υπόγεια ρεύματα - μ' αρέσει να μη λέω πολλα)

αμαρτία

συγχώρα με

που στ' άγουρο της άνοιξης 

φθινόπωρο εστάθηκα 

(φωτο: ανοιξιάτικοι βλαστοί)

(μουσική: Να' χα δυο ζωές (από την ταινία "Άδης")

βόλτα νυχτερινή

ή μ' άλλα λόγια 

ο βηματισμός του άσκοπου

σε κοφτερή λεπίδα

(φωτο: πεζόδρομος στην Αθήνα αργά τη νύχτα)

(μουσική: τα blues της άγριας νιότης - Μ. Πασχαλίδης, Πυξ Λαξ)

δίχως όχθες

(από το ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ του Οδυσσέα Ελύτη)

[...]που πια δεν έχω τίποτα άλλο
μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα 
να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι 
επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς 
είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

να μιλώ για σένα και για μένα. [...]

[...]το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και , μ'ακους
της αγάπης
μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν'ανθίσει αλλιώς , μ'ακους
σ'αλλη γη , σ'αλλο αστέρι , μ'ακους
δεν υπάρχει το χώμα , δεν υπάρχει ο αέρας
που αγγίξαμε , ο ίδιος , μ'ακους
και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ'αλλους καιρούς

από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες , μ'ακους
να τινάξει λουλούδι , μονο εμείς , μ'ακους
μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης , μ'ακους
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί , μ'ακους
με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς [...]

[...]ακου , ακου
ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει - ακούς;
ποιος γυρεύει τον αλλο , ποιος φωνάζει - ακούς;
ειμ'εγω που φωνάζω κι ειμ' εγώ που κλαιω , μ'ακους
σ' αγαπάω, σ' αγαπάω... μ' ακούς;

(φωτο: ποταμός Λούσιος, το περασμένο φθινόπωρο)

(μουσική:  Albinoni - Adagio in G minor)

παιχνίδι

(ο ΣΥΛΛΕΚΤΗΣ ΣΤΙΓΜΩΝ με έβαλε στο παιχνίδι)

(μουσική: Matisse - Gas)

γενεθλιακόν... στο περίπου

ο δεύτερος ετούτος χρόνος...

από αυτούς που το κύλισμά τους θα μπορούσε να χωρέσει ζωή ολάκερη

μόνο μια φωτογραφία (παλαιότερη) θα μπορούσε να τον περιγράψει....

από την Ζουζού μου που έφυγε φέτος το καλοκαίρι

(μουσική: Gary Jules - Mad world)