μαζί

εσύ... που το ταξίδι μου 'ταξες

εσύ και το ορίζεις

κι αν ξενιτιά μου έδωσες

το γυρισμό προσμένω

αντέχοντας

τη θάλασσα να τρώει το σκαρί μου

κι ο ουρανός στο βάθος του

να παίρνει να νυχτώνει

ταξίδι 
ελαχτάρησα

ψυχή μου...

Αν το φευγιό εσύ μου το 'ταζες

 ποιός είναι ο τόπος άραγε

το βήμα που θα ανάσταινα;

μήπως στο δρόμο εκείνο της Φωτιάς

χρώμα για να με ντύσει ...

 

ή στα σκαλιά τ' ατέλειωτα

τα ύψη να δαμάσω...

μα ίσως πάλι τελικά 

ο δρόμος μου να 'ν' άλλος

εκείνος που με έφτασε

"μάτια μου" να σε λέω....

(φωτο: το ηλιοβασίλεμα στην Αθήνα πριν λίγες μέρες)

για μια στιγμή κλεμμένη

σ' ευχαριστώ
που το ξημέρωμα είσαι εκεί

και ουρανού εικόνα παίρνεις

μα ακόμα περισσότερο

σε ευχαριστώ

που της ματιάς σου τη στιγμή

να σου την κλέψω μ' άφησες...

...κι είδα το πως 

το βλέφαρο μπορεί 

καρδιά να γίνει

δώσ' μου ένα δρόμο

γίνε ποτάμι 

να παρασύρεις τα λάθη μου

κι αν θες να φύγεις 

να γίνω δρόμος να πας

δωσ' μου μια μέρα...

(Χ. Αλεξίου)

(φωτο: ποταμός Μυλάωντας)

(μουσική: Nothing else matters - Apocalyptica διασκευή)

στιγμή

αν προσπερνώντας χάνεσαι

και γέλιο δεν της δίνεις

κι αν πάλι τσιγγουνεύεσαι

ζέστη να της αφήσεις του κορμιού

ο πάγος της να λιώσει

τούτο προσπάθησε

τουλάχιστον

μην τη τσαλαπατήσεις

(φωτό: παγωμένο φυλλαράκι στο γεφύρι του Αρκούδα στα Ζαγόρια)

(μουσική: Scarborough Fair - M. Faithfull)

απόγιομα

ή αλλιώς 

ο τρόπος που το φως 

το πέρασμά του αλλάζει

(φωτο: κάπου στην Τοσκάνη)

(μουσική: Το μονοπάτι του λαγού - Ν. Κυπουργός)

μάσκα

Τη μάσκα
μου εφτιάξανε στου χρόνου την Αυγή

Κι εγώ η τρελή 

μες στις ζωές πασχίζω 

τα μάτια μου

σ' αυτήνε να ταιριάξω.

Μα μου 'σφιξε το μέτωπο 

και μου κλεψε τη φλόγα

Ας γίνει το χέρι δυνατό
τη μάσκα πια να σχίσει...

(φωτο: μια μάσκα κάπου στα Εξάρχεια)

(μουσική: Denez Prigent & Lisa Gerrard - Gortoz a ran)

στου ποταμού το κύλισμα

- Ο ποταμός που ξεκινάει, πες μου...

- Μες απ' τα μάτια μου.

- Και τα κλαδιά... γιατί απλώνουν προς τα πάνω;

- Είναι η γύμνια τους, ο μόνος τόπος άξιος τον ουρανό για να χωρέσει.

- Κι εγώ;  κι εσύ;

- Αέρας εγώ. Δέντρο εσύ.

  Και το ποτάμι ανάμεσα,

  Έρωτας και Ξενιτιά αντάμα.

(φωτο: ακολουθώντας το κύλισμα του Βοϊδομάτη)

(μουσική:  The arrival and the reunion - Dead can Dance)

του λιμανιού ο φάρος

Στους δρόμους του ορίζοντα

Προσμένοντας τη νύχτα

Το φως το "ήρθες" να ντυθεί

τα χνάρια απ' τ' "αντίο" να φωτίσει

Κι εγώ εκεί αγναντεύοντας

ατέλειωτα ταξίδια

(φωτο: φάρος στο λιμάνι της Π. Επιδαύρου)

(μουσική: Bicycle - Luis Bacalov, Il postino soundtrack)

μα...

είναι και κάτι άλλα βράδια που ο ουρανός ανοίγει

Τότε που το άπειρο μικραίνει... 

και χωρά στη χούφτα

και στων ματιών το αντιφέγγισμα

(φωτό: νύχτωμα στον Άη - Μάμμα)

(μουσική: Illumination - Secret Garden)

(ΥΓ: ετούτη η ανάρτηση είναι ονειρολογοδοσμένη)

βράδιασε...

 

 είναι κάτι βράδια... θαμπά

μουτζουρωμένα

(φωτο: μια φωτογραφία απ' το συρτάρι μου)

(μουσική: So sad - Marianne Faithfull)

ίσως

ο έρωτας να είναι ένα παράθυρο 

που βλέπει τους κόσμους να ορθώνονται παράλληλοι

Παρακαλώ σε, πες μου - έστω και στα ψέματα -

πως δεν είναι τ' άπειρο  τ' αντάμωμά τους...

Γίνε γεφύρι 

για χατήρι μου...

(φωτο: σοκάκι στη Siena)

(μουσική: Piensa en mi - Luz Casal)