που άραγε να τρύπωσε
το κόκκινο
της ζωής μου
(μουσική: Γ. Βαρσαμάκης - Ο χορός της πεταλούδας)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
αυτοπροσώπως
- μιά φορά κι ἕναν τρελλό...
- "...κράτησα την ζωή μου ταξιδεύοντας..." Γ. Σεφέρης
αν δε με βρείτε εδώ, θα έχω πεταχτεί δίπλα...
δώρο... πολύτιμο
από το καλό μου ξωτικό
περνοδιαβαίνω από...
-
-
-
-
-
-
-
ΝυχτερίδεςΠριν από 1 μήνα
-
-
-
-
-
-
-
Veni, vidi, viciΠριν από 4 χρόνια
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
.jpg)
.jpg)
Το Χρώσεις αποχρώσεις και στιγμές από τον μια φορά κι έναν τρελό διέπεται από την άδεια Creative Commons Αναφορά προέλευσης-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα.
4 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:
Ντομάτες χειμωνιάτικες ψηλά στο βουνό;
Ααα δεν παίζω, στον ντοματοδιαγωνισμό, βουνό - νησί: 1-0 :-)))
Καλημέραααααααα!
Ψάχνοντας εσύ, σε βρήκα εγώ.
Και χαίρομαι πολύ.
Και εύχομαι να βρεις το κόκκινο της ζωής σου.
Μαμούφι μου!
margoύλα
χα χα σε ξεγέλασα!!! Οι ντομάτες δεν είναι τωρινές.
Η συγκεκριμένη - από τις τελευταίες ήταν - πόζαρε όλο νάζι κάπου στα μέσα του Νοέμβρη. Μετά πιάσανε οι δυνατοί πάγοι...
Οπότε στον ντοματοδιαγωνισμό μάλλον Χ είμαστε :)
Πρέπει πάντως να ομολογήσω πως φέτο η σοδειά ήταν απίστευτα καλή - αλλά ας μην το πολυλέμε γιατί σε λίγο μας βλέπω να πληρώνουμε χαράτσι ακόμα και για τα ραδίκια στο περιβόλι μας!!
καλησπέρα :))
Βαγγέλη μου
κι εγώ σας βρήκα!
Το κόκκινο της ζωής μας είναι τελικά σαν τα ματογυαλιά
που όλο και τα ψάχνουμε, και πάντα είναι πάνω στη μύτη μας:)
σε φιλώ πολύ πολύ
κι εύχομαι να είσαι καλά!
Δημοσίευση σχολίου