Η πριγκιπέσα Ιζαμπώ
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009
Σιωπηλή κι ασάλευτη, συντροφεμένη από τους ιππότες της κι όμως μονάχη, στεκότανε παράμερα, τυλιγμένη στα ζαφειρένια πέπλα της σελήνης, η πριγκηπέσα Ιζαμπώ.
........................................(Αγ. Τερζάκης)
........................................(Αγ. Τερζάκης)
Ετικέτες
Μεθωνη,
πριγκιπεσα Ιζαμπω
Χρησμός
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009
Είναι πάντα εκείνη η στεγνή φωνή
που στο πρεβάζι μου σκαλώνει
να ταιριάξει στη φωνή...
Παραμύθι
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009
Πώς τάχα γίνεται
τα παραμύθια τα παλιά
ζωή να πάρουν
στη ζωή μας να χωρέσουν;
Πώς τάχα γίνεται
όταν σαν σύντροφος πιστός
η αλήθεια μιας σκιάς
δρόμους αλλόκοτους μας δείχνει;
τα παραμύθια τα παλιά
ζωή να πάρουν
στη ζωή μας να χωρέσουν;
Πώς τάχα γίνεται
όταν σαν σύντροφος πιστός
η αλήθεια μιας σκιάς
δρόμους αλλόκοτους μας δείχνει;
Κι όταν αυτό που απαντάμε
- ακόμα πιο παράξενο από κοντά
παρά από μακριά σαν το κοιτάμε -
μας διαλαλεί με σιγουράδα περισσή
ότι βαλμένο είναι εκεί
για να μας πει πως δεν υπάρχει.
- ακόμα πιο παράξενο από κοντά
παρά από μακριά σαν το κοιτάμε -
μας διαλαλεί με σιγουράδα περισσή
ότι βαλμένο είναι εκεί
για να μας πει πως δεν υπάρχει.
Προσευχή
Τρίτη 17 Μαρτίου 2009
Μάνος Χατζιδάκις
Κυριακή 15 Μαρτίου 2009
κι απόλυτα, θέλω να μάθω ο ίδιος
ποιος υπήρξα, τι σκέφθηκα, πως έζησα
και τι είναι αυτό που συνθέτει την
μελλοντική μου απουσία")
Στέρνα
Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009
κι η αγάπη ζει το θάνατο να υφαίνει
έτσι, σαν την ελεύθερη ψυχή
μια στέρνα που διδάσκει τη σιγή
μέσα στην πολιτεία τη φλογισμένη"
Γ. Σεφέρης
Αυγή
Τετάρτη 11 Μαρτίου 2009
Σιωπή.
Η μαγεύτρα αυγή τραγουδά το φωτεινό μυστικό της
με παράπονο
Το βραχνό κρόξιμο ενός γλάρου
καλωσορίζει άλλες θύμισες, μακρινές
βυθισμένες σε μονοπάτια άλικα.
Η γης χαρακώνεται και φλόγες πετάγονται ως τον ουρανό
Η μαγεύτρα αυγή τραγουδά το φωτεινό μυστικό της
με παράπονο
Το βραχνό κρόξιμο ενός γλάρου
καλωσορίζει άλλες θύμισες, μακρινές
βυθισμένες σε μονοπάτια άλικα.
Η γης χαρακώνεται και φλόγες πετάγονται ως τον ουρανό
Κάθε τέτοια ώρα γεννιέται ο Θεός και πεθαίνει
καθώς ίσκιοι χάνονται, σβήνουν, μέσα στην πέτρακαι στ' απλόχερο φως
τα δυο μυστήρια γίνουνται ένα
σμίγουν σ' αγκάλιασμα ερωτικό
με φόρα, με ορμή και τρικυμίζουν τούτο το χώμα
και τα ξωτικά στέκονται ν' αφουγκραστούν.
Και ξάφνου βουνά, θάλασσες, ουρανός γίνονται σώμα
κι όλα μαζί φωνάζουν
"ΟΜΟΡΦΙΑ"
Φως και σκιά
Τρίτη 10 Μαρτίου 2009
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)