ξέρω...
είν' χρόνια στο δισάκι σου
που κουβαλάς χειμώνες...
σπλαχνήσου όμως τα χρώματα
που πλέκουνε γαϊτάνι
στου κόσμου την γυροβολιά
για την ματιά σου μόνο
κι αυτό κάποιοι το λένε θάμα...
(μουσική: Waiting for the miracle - Leonard Cohen)
Μα δεν είναι θάμα; Αλλιώς γιατί τον αγαπά τόσο ο φακός των ξεχωριστών ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρααααααα!!! :-)
Αυτό με τα νυχτοπερπατήματα στο προηγούμενο ποστ δεν το ξεχνώ. Για να προσέχουμε τι γράφουμε ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήmargούλα
ΑπάντησηΔιαγραφήακριβώς έτσι!
Εμείς οι "ξεχωριστοί" (βλέπε προηγούμενο ποστ) μαζευόμαστε στο καταχείμωνο και νυχτοπερπατάμε ασυστόλως :-))
(όχι ότι θα μας κακόπεφτε δηλαδή!)
καλημέρααααααα κι από 'δω!!!
Aσυστόλως !! εντελώς ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι...αμετανοήτως !! απολύτως !!!
Φύγαμε για θάματααα !!!!!!!!!!!
Τι'μαστε εμείς άλλωστε τίποτα άσπλαχνοι ;
φιλούδιαααααααααααααααααααα φτερωτά
και...απογειωμένα ;-)
καληνυχτοκαλημέρα :-))
ξωτικούλι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς επειδή δεν είμαστε άσπλαχνοι ας γίνουμε και λίγο χαζά παιδιά χαρά γεμάτα μπας και ξελαμπικάρουμε, γιατί πολύ θολούρα μαζεύτηκε...
Θα με παίζετε όμως κι εμένα... εντάξει;
Ανυπερθέτως :-))
καληνυχτοεσπέρα!!!
εντάτσει :Ρ (ασυζητητί ;-)))
ΑπάντησηΔιαγραφήέτσι ακριβώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήτόσο που υπάρχει λόγος αναδημοσίευσης.
ευχαριστώ.