Τρίτη 21 Ιανουαρίου 2014

τα τόξα μας τα ουράνια





φως κοφτερό κι εφήμερο
οι θύμησες
που σπείραμε στο χέρσο της ζωής μας




(φωτό: ο κόλπος της Επιδαύρου από ψηλά)
(μουσική: Secret Garden - Hymn to Hope)


4 σχόλια:

  1. Ήμουν έτοιμη να σε μαλώσω που τόσο καιρό έκανες να ταρακουνήσεις την ησυχία που έπεσε εδώ μέσα, αλλά δεν μπόρεσα. Με τέτοια δώρα πώς να σε μαλώσω μαμουφάκι μου, ε;

    Πες μου πως είστε όλοι καλά να χαρώ.
    Πολλά πολλά φιλιά σας στέλνω, με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. margούλα μου

    καλά είμαστε Μαριώ μου.
    Κι εσείς ελπίζω!!!

    Όσο για την ησυχία... όταν δεν έχεις κάτι που σε βασανίζει για να βγει καλύτερα να σωπαίνεις. Κι όταν καταλαβαίνεις πως η σιωπή γίνεται από συνήθειο πρέπει να αντιδράς....

    Από καρδιάς τους χαιρετισμούς μου τους ζεστότερους -σε σένα και σε όλους σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Oύυυφ επιτέλους :-))))))
    Πόσο είχα λαχταρήσει τους..... μυστικούς κήπους της ματιάς και των λόγων σου ,όμως και πόσο σε καταλαβαίνω .....
    ας μη μας καταπιεί η σιωπή λοιπόν...

    υγ. ποτέ δεν έχω ανέβει σ'αυτό το λόφο ,υπόσχεση για το μέλλον λοιπόν .
    Καλή χρονιά με φώς...κοφτερό ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ξωτικούλι

    πρώτα απ' όλα τα πολλά πολλά φιλιά μου!!

    Όσο για τις σιωπές... τόσο ιερές όσο και ανίερες. Το μέσα μας μόνο το ξέρει.

    Εύχομαι να είσαι καλά και το μέλλον να σου "φυλάει" πολλά ταξίδια :)

    υγ: στους... κήπους τους μυστικούς κηπουρός δεν είμαι εγώ. Μπορεί έτσι να φαίνεται, αλλά δεν ....

    μια γλυκιά γλυκιά καληνύχτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή