Καραβάνι

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

Το καραβάνι φόρτωνε ολημερίς.
Πράματα ατελείωτα.
Και στην ξανασαιμιά της μέρας
τράβηξε κρυμμένο στη σκόνη,

στα ήσυχα νερά του ξεψυχισμένου ήλιου.


Η νύχτα αλάργα έσφιγγε με πόνο

τα πλατιά τα μέτωπα.

Οι φωνές μαραίνονταν
και τα παραμύθια σιωπούσαν

προσμένοντας βροχή μακρινή

να γυαλίσει λόγια απαλά

που όχι δίχως κόπο

τ' αγκάλισε φευγάτος άνεμος.


Σιωπή.

Τ' αυτιά κοχύλες που σουρρίζουν θάλασσα

κι ο νους ντύνει ξωτικά και στήνει λάμιες
στις ρόδες απ' τ' αμάξια:


"Κι αν είν' τούτα τα ξωτικά
να μας πάρουν μακριά
ας είναι ευλογημένα.

Τούτος ο τόπος δέθηκε σφιχτά με το σκοτάδι"

11 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Ανώνυμος είπε...

Υπέροχο ποιήμα...δικό σου??????

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Χαίρομαι που σου άρεσε! Είναι από εκείνες τις "ανοιχτές" στιγμές που το μέσα μου βρήκε λέξεις να ντυθεί...

Ανώνυμος είπε...

Με αφρομή ένα ποστ στο Τσαλαπετεινό παίρνω το Θάρρος να σου μιλήσω και να σου συστηθώ...
Αυτό το ποτάμι που αγαπάς, πίστεψε με πόσο το ξέρω... Πρώτη χειραψία λοιπόν...
Σε φιλώ...
Διάβασε και θα καταλάβεις

http://athenssunbiker.blogspot.com/2009/05/26-2007.html

vague είπε...

Α, πήρες φόρα...!
Πού πήγαν τα δίστιχα;

Μπράβο! Είναι όμορφο.
Και δε σηκώνει και συμπλήρωση :)) Ειδικά με αυτό το φινάλε.

Margo είπε...

Είναι υπέροχο, παραμυθένιο σαν τις εικόνες σου..
Καλημέρα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Spaste Petalaki
Κατ' αρχήν, να σου ανταποδώσω θερμά την χειραψία (δες και στο δικό σου "σπιτικό")

Το όσα διάβασα με άφησαν μουδιασμένη. Τόσον καιρό τώρα και πάντα όταν βρίσκομαι στον Λούσιο, η φαντασία τρέχει στους ανθρώπους εκείνους που η ζωή τους δέθηκε απρόσμενα με τούτο τον τόπο, που εγώ τον νιώθω για σπίτι. Και ξαφνικά ένας από αυτούς έρχεται να μου πει "καλημέρα"!
Να' σαι καλά!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Συνοδοιπόρε
Φτου ξελευτερία και πήρα φόρα :))
Η αλήθεια είναι βέβαια ότι και τα δίστιχα δεν είναι ορφανά... είχαν κι άλλη παρέα. Άκαρδη όμως εγώ, τα πήρα μόνα τους - άλλωστε δεν πειράζει, βρήκαν άλλη παρέα όμορφη και ενδιαφέρουσα....

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Margo
τις καλημέρες μου και σε ευχαριστώ για την πάντα καλή σου κουβέντα!

vague είπε...

Αυτό που λες είναι καταπληκτικό. Εκτός του ότι λατρεύω τέτοιες συνεργασίες (νομίζω ότι φάνηκε ολοκάθαρα χα χα χα) έχω και άλλου είδους θέμα.

Θα ήθελα πάρα πολύ να δω πώς ήταν ολόκληρα αυτά που έφτιαξες κι εγώ συμπλήρωσα με τις δικές μου σκέψεις. Έχω τεράστιο ενδιαφέρον (και περιέργεια) να δω ποιοι ήταν οι δικοί σου δρόμοι, όταν εγώ πιάστηκα από τις λέξεις σου για να τραβήξω σε έναν άλλο συλλογισμό.

Είναι μεγάλο κεφάλαιο για μένα (ξοδεύω χρόνο και ενέγεια πάνω σ' αυτό το ζήτημα) το πόσο λίγο ή πολύ διαφέρουν οι σκέψεις που διαμορφώνονται με όμοια ερεθίσματα.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Συνοδοιπόρε με την πρώτη ευκαιρία θα σου στείλω κάποια στο mail σου.

vague είπε...

Ανυπομονώ. Μόνο να βάλεις τους τίτλους που ξέρω για να τα αντιστοιχήσω εύκολα.
Για τους λόγους που προανέφερα, με ενδιαφέρουν κυρίως αυτά που έγραψα κι εγώ συμπλήρωση.

Δημοσίευση σχολίου