του γέρματος σκιές

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013




"Σαν μπήκα σπίτι μου άρχισα να χορεύω. Ο ήχος μιας μπάντας με παρασύρει. Σκίζω τον τοίχο, βρίσκομαι στους δρόμους, χρωματισμένους εφιαλτικά, κι οι μπάντες να χτυπάνε τους ρυθμούς ξέφρενα, ενώ 'γω χάνομαι μες στο χρόνο, μόνη, έρημη, αινιγματική, μεσ' από 'κει που ήρθα, αφήνοντας πίσω μου ένα χαμόγελο παντοτινό στη μνήμη των ανθρώπων. Γιατί ποτέ κανείς δε θα γνωρίσει, αν ήρθα, αν έφυγα κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους." (Μάνος Χατζηδάκις - Χορεύοντας με τη σκιά μου)

(μουσική: Μάνος Χατζηδάκις - Αργό νυχτερινό ζεϊμπέκικο)

9 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Margo είπε...

Μελαγχολικό σαν βράδυ μιας βροχερής Κυριακής με τις αναμνήσεις να ζητούν μερίδιο στη σκέψη..

Καλό βράδυ Ελένη μου
Φιλιά πολλά πολλά!

Eυαγγελία είπε...

Χαίρομαι που είσαι ξανά κοντά μας.!

Κάτι για το χορό της σιωπής.!

http://www.youtube.com/watch?v=o2VGTTsqHIM

Ανώνυμος είπε...


Και μένω 'δώ στιγμές ακύλιστες
στου χρόνου την ορμή,
αντιπαλεύοντας ως το πρωί
την κρύα βροχή του γέρματος της μέρας

Να μην την πάρω αγκαλιά
στα βράδυα τα μεγάλα.

Καλό ξημέρωμα

nikolas είπε...

Σγκλονιστική η τελευταία πρόταση "Γιατί ποτέ κανείς δε θα γνωρίσει, αν ήρθα, αν έφυγα κι αν πράγματι υπήρξα κάποτε τυχαία ανάμεσά τους.". Τελικά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια μουσική, ένας χωρός και ένα χρώμαμέσα στο χρόνο...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα

την καληνύχτα μου
και μια μυρωδιά άνοιξης - που κόντρα στις βροχερές Κυριακές - άρχισε να μυρίζει

φιλιά πολλά!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

αοράτη

η αλήθεια είναι ότι "αλητεύω" κάμποσο τον τελευταίο καιρό και δεν είμαι συνεπής με τις μπλογκοϋποχρεώσεις μου...

σου στέλνω τις καλημέρες μου - αν υπολογίζω σωστά - και τα χιλιοευχαριστώ μου για την λατρεμένη μουσική!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Ανώνυμε

και η βροχή κάποτε κάποτε είναι πολύτιμη - ας είναι και κρύα. Μας υπενθυμίζει τη δύναμη της αφής μας

καλό ξημέρωμα κι από μένα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

nikola

"Τελικά ο άνθρωπος δεν είναι παρά μια μουσική, ένας χωρός και ένα χρώμα μέσα στο χρόνο..."
τελικά...κάπως έτσι είναι.
και πως αλλάζει ο κόσμος γύρω μας όταν αυτό δεν το ξεχνάμε και δεν το υποτιμούμε!

nikolas είπε...

*χορός. Σόρρυ για το ορθογραφικό

Δημοσίευση σχολίου