φράχτης

Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012


δεν είν' τα βήματα τ' ατέλειωτα 
που βάρυναν τα ποδάρια μου
μήτε τα σαλταρίσματα 
απάνω από τους φράχτες

είναι που
μες στης ψυχής το στόμωμα 
ασάλευτα απομείνανε
παινεύοντας τον μάστορα
που με τις σιδεριές του
σφράγιζε τους καιρούς

(φωτο: Βυτίνα, κλειστός κήπος το φθινόπωρο)
(μουσική: Vaya con Dios - Lulu's song)

18 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

ξωτικό είπε...

Ax βρε μαμουφάκι αυτό το δεν είν'.....
μου θύμησε εκείνο το άλλο ....
μην είν'οι κάμποι
μην είναι τα ψηλα βουνά.....

σαν να σκούριασε το φθινόπωρο....

AERIKO είπε...

O Χρόνος είναι ο πατέρας της αλήθειας....μια μικρη σπίθα τρέλλας όμως μπορει να του κλεψει τη στιγμή της βεβαιότητας και να κανει την ανατροπή.

Κισσός ας γινόμαστε στη σιδεριά του χρόνου κι ετσι θαλλερά
ας ανατρέπουμε το ενδεχόμενο καταργωντας κάθε δεδομένο. :)

Margo είπε...

Δεν ξέρω αν είναι τα σαλταρίσματα ή τα παινέματα στον μάστορα (στο δεύτερο καταλήγω και εγώ), πάντως μαζί με την κούραση μόνο κενό νιώθω. Σαν σε έρημο πολύβουη αλλά έρημο.

Καλησπέρα Λενιώ μου καλησπέρα ξωτικούλι μας..

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

ΚΑΙ γιατι δεν ανοιγουμε την Πόρτα?
ή να σπάσουμε τον φραχτη?
Υ.Γ πάντως εαν δεν εμφανιστειτε συντομως
εγω θα παρω και αεροπλάνα και βαπόρια,
θα σαρωσω τους οδοδειχτες και τους φραχτες
και θα με δειτε φαντη μπαστουνι στην Πορτα σας μαμουφιον.....
Υ.Γ αμα πιά....

Ανώνυμος είπε...

Excellent work on your site.



daily athens photo

Ανώνυμος είπε...

Ομοίως ως το "έντομον", πιο πάνω. :)

Καλημέρα Σας,

Ανώνυμος είπε...

s-spinos:
Όσο θα καταριόμαστε τους χαλαστές, τόσο πιο πολλές σιδεριές θα φτιάχνουν οι μάστορες να φυλακίζουν τις ζωές μας.

καλώς σε βρήκα.

APARATKA bez akredytacji είπε...

Miło, że jesteś:)
Piękny, jesienny kadr.
pozdrawiam

Roadartist είπε...

Τι 'κούκλα' η Βυτίνα...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

ξωτικούλι

...σκουριασμένο φθινόπωρο...
απ' την άλλη η σκουριά προστατεύει το μέταλλο απ' το να διαβρωθεί...

πολλά φιλιά σου στέλνω
με γεύση από τα αρκαδικά βουνά (τα ξέρεις νομίζω..:)),καθώς μόλις πριν κανα δίωρο τα χαιρέτησα - προσωρινά βεβαίως βεβαίως

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

AERIKO

κισσός ας γίνουμε λοιπόν
αν όχι για άλλο τίποτα παρά για να φανεί πως η αλήθεια δεν έχει γονείς... και η αυθάδεια του Χρόνου σαν διεκδικεί την όποια πατρότητα στο Αληθινό.

καλό σου βράδυ καλό μου αερικό

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα

το κενό - όσο κι αν δείχνει αδιέξοδο - είναι η πατρίδα που το καινούργιο θα 'ρθει να κατοικήσει. Αλλού δεν χωράει.

σε φιλώ πολύ πολύ
...και σου χαμογελώ ακόμα περισσότερο

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

έντομον

υπόσχομαι ότι θα κάνω θεαματική εμφάνιση, ν' αφήσεις τους φράχτες στη θέση τους :))

υγ: ένα από τα παρατσούκλια που είχα μικρή ήταν "φραχταπήδα". Το απέκτησα από την αγαπημένη μου κατσικούλα που μαζί της είχα κάνει τόσες μαμουνιές που μας κυνήγαγε όλο το χωριό... αλλά αυτό να μείνει μεταξύ μας παρακαλώ!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Robert Geiss

thank you for your kind words.
Your work is also excellent and i like it very much

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Ανώνυμε

ομοίως με το έντομον:
να αφήσεις του φράχτες ήσυχους, το καλό που σου θέλω :))

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

s-spinos

"...και νιώθω φλόγα την καρδιά και βράχο το κεφάλι,
και θέλω να τραβήξω εμπρός και πλατωσιές ν' ανοίξω,
και μ' ένα Ναι να τιναχτώ, μ' ένα Όχι να βροντήξω.
Καβάλα στο νοητάκι μου, δεν τρέμω σας όποιοι είστε
γκρικάω, βγαίνει από μέσα του μια προσταγή: Γκρεμίστε!" (Ο Γκρεμιστής -Κωστής Παλαμάς)

καλώς ήλθες!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Almost Daily Gallery by Iwona

thank you my friend!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Roadartist

όχι να το παινευτούμε...:)

όμορφο βράδυ!

Δημοσίευση σχολίου