πατρίδα

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012
βαθιά στο σοβά εχάρεξες με το νύχι:
"κακοποιημένη Άνοιξη
ποτέ μη ξαναρθείς"

από ψυχή στο λέω, άκουσε...
λιανό το μπόι μου να ξέρει
αν ήτανε που μάτωσε το δάχτυλο
ή αν των χνώτων η 'γρασιά 
εκύλησε στου τοίχου τη σχισμάδα
κι εγίνηκε στάλα άλικη
στάλακας στο πρεβάζι.
πρεβάζι που στον κόρφο του
πεισματικά ουρανό
θωπεύει ακόμα
 και φως...
'κείνο το Φως που μ΄έμαθε τα χρώματα
στο βλέφαρο να στήνω
και που έντυσε τα χώματα
προσμένοντας εμένανε 
επάνω τους να χτίσω 
ότι κάποιοι άλλοι κάποτε πατρίδα το φωνάξανε

(φωτο: εγκατελελειμένο αρχοντικό στο Πήλιο)
(μουσική: The Fletcher Memorial Home - Pink Floyd)

5 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Ανώνυμος είπε...

πατρίδα μου πληγωμένη...

Margo είπε...

Ένας λυγμός το ερειπωμένο αρχοντικό, τα λόγια.. λυγμός γι αυτό που "κάποιοι άλλοι κάποτε το φωνάξανε πατρίδα"!

Αντίσταση Λενιώ μου, σε όλα τα επίπεδα..
Σε φιλώ!

ananke είπε...

beautiful picture, is it a secret

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Έχω συγκλονιστεί με την εικόνα σου και τη χαζεύω ώρα.
Τόσοι συνειρμοί...

Ανώνυμος είπε...

Και αν είμαστε εμείς απλά το φόντο, τι είναι το βασικό θέμα; Ένα φόντο μουντό που αναδεικνύει περισσότερο το αγνό «φως»…

Δημοσίευση σχολίου