αγκάλη

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011




ότι από μένα αγκάλιασες
εγέννησε 
απάνω στο στρογγύλεμα

ότι μονάχο απόμεινε
στέρφο
με τους καιρούς εχθρεύεται

(φωτο: με τη βάρκα απέναντι από τα Μέθανα)
(μουσική: 'Ελα πάρε με - Γ. Χαρούλης)

8 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Margo είπε...

Θαυμάσια φωτογραφία!!!
Πώς καταφέρνεις να κάνεις την πραγματικότητα παραμύθι; Σαν να σβήνει ο κόσμος που ξέρουμε και προβάλει ο δικός σου. Ευχαριστώ για το ταξίδι..

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Μέσα από το έρεβος γεννιέται ζωή
και μέσα από το σκότος λάμψη.
Ποιητική μου ευαίσθητη ψυχή
που ξέρεις να γαληνεύεις τα ανήμερα...
φιλώ σε...

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Φοβερή φωτογραφία, χαίρομαι που σε βρήκα, καλημέρα Αχτιδένια και ..η μουσική σου υπέροχη!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Margούλα
είναι τα λόγια σου το πιο όμορφο παίνεμα που μου έχουν κάνει....
ευχαριστώ :)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

epikure
Βαγγέλη μου καλημέρα
κι ένα τεράστιο φιλί κι από μένα!!

πόση αλήθεια η χαρά μου, σα συναντώ ανθρώπους που την τρυφεράδα τους δεν την κλειδαμπαρώνουν!!!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

αχτίδα
καλώς όρισες!
ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για την καλή σου διάθεση!!!

Κυπαρησία Σ. είπε...

Αυτός ο βράχος μοιάζει να κατάφερε να νικήσει την στασιμότητα του, έπειτα τον ξανακοιτάζω και μοιάζει με κάποιο παράξενο ζώο της θάλασσας που ετοιμάζεται για ενα μακρινό ταξίδι...Σε χαιρετώ και χαίρομαι που βρεθήκαμε!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Κυπαρησία Σ.

τελικά πολλές είναι οι φορές που ξεγελιόμαστε, θαρρώντας πως ότι δεν κουνιέται δεν έχει και της ζωής την κίνηση.
κι όμως...

κι εγώ χάρηκα που βρεθήκαμε επίσης!

Δημοσίευση σχολίου