σκουριά...

Κυριακή 15 Μαΐου 2011
...του χρόνου δέρμα αιμάτινο

ανάσα την ανάσα οξειδώθηκε
στο ψέλισμα 
"σε αφήνω"

(φωτο: μεντεσές από πεταμένη πόρτα στο παλιό σπίτι της γιαγιάς)
(μουσική: Ο τόπος μας είναι κλειστός - Πασπαλά, Μαρκόπουλος, Σεφέρης)


4 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Ανώνυμος είπε...

Κι είναι τόσο στενάχωρο!
Φιλιά πολλά γλυκιά μου

D.Angel

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

κομμάτι από την εντός μου πατρίδα
τις αναμνήσεις μου δηλαδή, τις παιδικές

όμορφη μέρα!

e είπε...

ακόμα όταν ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάντα θα υπάρχει στιγμή ομορφιά μέσα του..... πολύ καλή ισορροπία χρωμάτων. φανταστική

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Skoutaridis
η ομορφιά υπάρχει παντού... μάτια θέλει μόνο, που να μπορούν να την αναγνωρίσουν.

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

Δημοσίευση σχολίου