Μια βόλτα στην ομίχλη

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

.



Πόσες ομίχλες
τα τόξα μου εστόμωσαν
κι εθάμπωσαν τη δρασκελιά μου.

Πόσο - μα πόσο - αληθινά

πεθύμησα
το κρύσταλλο

στα δυό
την καταχνιά να κόψει...




(φωτο: βόλτα με ομίχλη στη Δημητσάνα)


(μουσική: Prologue - Loreena Mc Kennitt)





.


18 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

Νικόλας K. είπε...

Καλημέρα!
Πάντα η ομίχλη έχει κάτι το μυστηριακό και απόκρυφο…
Μερικές φορές τόσο πυκνή που σου έρχεται να την πιάσεις με τα χέρια σου…
Αν προχωράς μέσα της, οι αισθήσεις σου είναι σε επιφυλακή για το απροσδόκητο…
Οι ήχοι απορροφούνται και ο αποπροσανατολισμός είναι σχεδόν σίγουρος…
Το φως, αν καταφέρει και περάσει διαχέεται τέλεια…
Πολύ όμορφο το τοπίο Δημητσάνα, Ανδρίτσαινα, Βυτίνα…
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι…

delta είπε...

Μέσα στην ομίχλη, μέσα στην καταχνιά, περνάμε όλη μας τη ζωή. Κι έρχονται ξαφνικά κάτι λίγες στιγμές, απόλυτης διαύγειας, και τότε βλέπουμε !

Ποιο να’ ναι το κρύσταλλο άραγε ;

tiktos είπε...

με κούφανες,σαν να βλέπω το σπίτι μου στο χωριό.

άρωμα ομίχλης

lena_zip είπε...

Πολύ όμορφη φωτογραφία. Έχει και η ομίχλη τα ωραία της τελικά!
Καλώς σε βρήκα. Καλό Σαββατοκύριακο.

Roadartist είπε...

Ππποπο.. Τι όμορφη που είναι η Αρκαδία!! Καταπληκτικά μέρη.. απλά υπέροχα..

D.Angel είπε...

Θα συμφωνήσω με τον Νικόλα!
Καλώς σε βρήκα και καλό Σαββατοκύριακο!
Φιλιά

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Νικόλα
είναι τόσο περίεργη η αίσθηση άμα βρεθείς μέσα σε πυκνή ομίχλη. Μέχρι και στην ανάσα σου τη νιώθεις.
Σίγουρα είναι απόκοσμη κι έχει το δικό της φως.

Υπάρχουν όμως κι οι φορές που πνίγει...

Καλό σου σαββατόβραδο Νικόλα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@delta
το κρύσταλλο...
άλλωτε είναι μια μπλε φλογίτσα μέσα στην καρδιά
άλλωτε μια φωτιά δυνατή που πυρρακτώνει την κάθε γωνιά στον εαυτό μου
κι άλλωτε το Φωτισμένο Κενό

αλλά και πάλι ένα ξέρω: ότι πραγματικά δεν το γνωρίζω.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@tikto
... και σου ΄ρχεται και η μυρωδειά απ' τα τζάκια και από τους ξυλόφουρνους που ψήνουν ψωμί...

Λοιπόν όλα αυτά τα γράφω μπροστά από τα τζάκι, με ποτηράκι τσίπουρο ανά χείρας σ' ένα παραγώνι χαμένο κάπου μέσα στο ελατοδάσος. (να σε κάνω και 'γω να ζηλέψεις λιγάκι...)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@lena_zip
σίγουρα τα έχει τα καλά της. Είναι φορές που μεταμορφώνει εικόνες αδιάφορες σε σκηνικό θεάτρου.

Καλώς όρισες!! και καλό σαββατοκύριακο και σένα.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Roadartist
δεν είναι τυχαίο ότι η Αρκαδία μυθολογικά υπήρξε ο επίγειος παράδεισος καθώς και τα λημέρια του θεού Πάνα!!

Καλό βράδυ :)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@D.Angel
Καλώς όρισες!!
Κι εγώ συμφωνώ με το Νικόλα :-)

Όμορφο βράδυ!

Καλυψώ είπε...

υπεροχη φωτο!!
παντως η ομιχλη παντα με τρομαζε..πιο πολυ απο το σκοταδι...

καλο σου βραδυ!

επί λέξει είπε...

Πέρασα να πω ένα γεια!

Φιλιά!!

Margo είπε...

Ααα έτσι εξηγείται η έμπνευση.. δίπλα στο τζάκι χαμένη κάπου μέσα σε κάποιο ελατοδάσος και το κυριότερο τσιπουράκι στο χέρι!! :))
Θυμήθηκα και εγώ τις ορειβατικές εξορμήσεις σε χωριά που δε θα πήγαινε αλλιώς. Μόνο με ομίχλη σταματούσαμε, ούτε η θύελλα μας σταμάταγε. Πολύ άσχημη η αίσθηση να μη ξέρεις που πηγαίνεις.
Καλό βραδάκι!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@ΚΑΛΥΨΩ
ίσως γιατί το σκοτάδι είναι μια κατάσταση που μπορείς να διορθώσεις -ανάβοντας το φως.

Στην ομίχλη ελάχιστα μπορείς να κάνεις. Είναι λες και τα μάτια σου αχρηστεύονται...

Καλή μέρα και καλή βδομάδα!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@επί λέξει
καλή σου μέρα και μια όμορφη βδομάδα :-)

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Margo
μετά από μια εξόρμηση στους μείον τόσους βαθμούς, πίστεψε με, το τσιπουράκι ήτο απαραίτητο.

Πάντως όπως και να'χει ετούτη είναι η εποχή που τα βουνά χαμογελάνε!

Όμορφη μέρα και ακόμα ομορφότερη βδομάδα!

Δημοσίευση σχολίου