Κουρνιαχτός

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
.
.



Κι ο κουρνιαχτός
ανάσα Γης
που ο Ήλιος
τα σπλάχνα της
εζέστανε
σε Έρωτα  πανάρχαια μέθη

8 είδαν.. άκουσαν.. είπαν:

b|a|s|n\i/a είπε...

όσο οι νεκροί μπορούν και χορεύουν τόσο η σκόνη ανάσα γίνεται σε μία ομορφιά ζωής μοναδική.
και οι ήχοι των dead can dance παραμένουν τόσο μοναδικοί και μαγικοί και ζωντανοί.
καλησπέρα σου!

Roadartist είπε...

..εγώ και πάλι στην φωτο σου κόλλησα.. Είδες τι κάνουν τα ταξίδια?? :) Πάντα να μπορείς να ταξιδεύεις εύχομαι..από τα ομορφότερα πράγματα στη ζωή..

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@b|a|s|n\i/a
οι dead can dance είναι πολύ αγαπημένοι μου. Σε κάποιες στιγμές δε, είναι η μόνη μουσική υπόκρουση που μπορώ να φανταστώ...
Μια όμορφη μέρα εύχομαι!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Roadartist
αν μπορούσα με μια βαλίτσα θα ήμουν διαρκώς. Όσο για την φωτογραφία είναι μια στιγμή, απ' τις πολλές, που η φύση σε πείθει πως τα θάματα ζουν και βασιλεύουν!

Νικόλας K. είπε...

Η φύση βρυχάται μέσα από την αντάρα και την αχλή γεμίζει με στάχτη τα πάντα
και η αναγέννηση θα έρθει από τα κόκκινα ρόδα!
Καλή εβδομάδα να έχουμε!

ξωτικό είπε...

εξαιρετική η φωτογραφία σου
σπαραγμός και χαμόγελο μαζί !!
σ'ευχαριστώ που μ'έκανες να σε βρώ.

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@Νικόλα
μου θύμησες το Ρόδο του Παράκελσου που ξαναγεννιέται από τις στάχτες του χάρη στην "Μεγάλη Τέχνη" του αλχημιστή...

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

@ξωτικό
καλώς ήρθες! Χαίρομαι κι εγώ για το συναπάντημα.

Δημοσίευση σχολίου